۳۰۹۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمود كه : خداى ـ تعالى ـ قبول نمى فرمايد دعايى را كه از دل غافل صادر شود . و على عليه السلام مى فرمود كه : چون يكى از شما از براى مرده دعا كند ، بايد كه از برايش دعا نكند و حال آنكه دلش از آن غافل باشد و خبر نداشته باشد ، وليكن بايد كه از برايش در دعا نهايت سعى و كوشش به عمل آورد» .

۳۱۰۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از بعضى از اصحاب خويش ، از سيف بن عميره ، از سليم فراء ، از آنكه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون دعا كنى ، به دل خويش رو به خدا آور و گمان كن كه حاجتت به در خانه رسيده» .

۳۱۰۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از اسماعيل بن مهران ، از سيف بن عميره ، از آنكه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ مستجاب نمى فرمايد دعايى را كه با دل سخت و صاحب قساوت باشد» .

۳۱۰۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن حكم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون رسول خدا صلى الله عليه و آله طلب باران نمود ، از خدا خواست كه مردم را از ابر رحمت خود آب دهد ، و مردم آب داده شدند و چنان بارانى بر ايشان باريد كه گفتند : غرق خواهيم شد . رسول خدا صلى الله عليه و آله به دست خويش اشاره فرمود و آن را برگردانيد و عرض كرد : بار خدايا! بر اطراف و جوانب ما ببار و بر ما مبار» ^۱ .
حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : «پس ابر متفرّق شد . بعد از آن صحابه عرض كردند كه : يا رسول اللّه ! از براى ما آب باران طلب كردى و ما آب داده نشديم ، بعد از آن از براى ما آب طلبيدى و آب داده شديم؟ پيغمبر فرمود : به درستى كه من در اوّل دعا كردم و مرا در آن قصدى نبود ، بعد از آن دعا كردم و مرا قصد و نيّت بود» .

۳۰۹۹.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللّه ِ عَلَيْهِ: لَا يَقْبَلُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ دُعَاءَ قَلْبٍ لَاهٍ، وَ كَانَ عَلِيٌّ عليه السلام يَقُولُ: إِذَا دَعَا أَحَدُكُمْ لِلْمَيِّتِ ، فَلَا يَدْعُو لَهُ وَ قَلْبُهُ لَاهٍ عَنْهُ، وَ لكِنْ لِيَجْتَهِدْ لَهُ فِي الدُّعَاءِ».

۳۱۰۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَنْ سُلَيْمٍ الْفَرَّاءِ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِذَا دَعَوْتَ فَأَقْبِلْ بِقَلْبِكَ، وَ ظُنَّ حَاجَتَكَ بِالْبَابِ».

۳۱۰۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ لَا يَسْتَجِيبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ قَاسٍ».

۳۱۰۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«لَمَّا اسْتَسْقى رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله وَ سُقِيَ النَّاسُ حَتّى قَالُوا: إِنَّهُ الْغَرَقُ، وَ قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِيَدِهِ وَ رَدَّهَا: اللّهُمَّ حَوَالَيْنَا، وَ لَا عَلَيْنَا».
قَالَ: «فَتَفَرَّقَ السَّحَابُ، فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللّهِ، اسْتَسْقَيْتَ لَنَا فَلَمْ نُسْقَ، ثُمَّ اسْتَسْقَيْتَ لَنَا فَسُقِينَا؟ قَالَ: إِنِّي دَعَوْتُ وَ لَيْسَ لِي فِي ذلِكَ نِيَّةٌ، ثُمَّ دَعَوْتُ وَ لِيَ فِي ذلِكَ نِيَّةٌ».