317
تحفة الأولياء ج4

10 . باب مبالغه كردن در دعا و ايستادگى و درنگ كردن

۳۱۰۳.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حسين بن عطيّه ، از عبدالعزيز طويل روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«به درستى كه بنده چون دعا كند ، خداى ـ تبارك و تعالى ـ پيوسته در كار حاجت او و در مقام برآوردن آن باشد ، مادام كه شتاب نكند» .
محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن ابى عمير ، از حسين بن عطيّه ، از عبدالعزيز طويل ، از امام جعفر صادق عليه السلام مثل اين را روايت كرده است .

۳۱۰۴.محمد بن يحيى روايت كرده است ، از احمد بن محمد بن عيسى و على بن ابراهيم ، از پدرش و هر دو ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن سالم و حفص بن بخترى و غير ايشان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه بنده چون شتاب كند و به جهت حاجت خود (و فيصل دادن) برپا شود ۱ ، خداى ـ تعالى ـ مى فرمايد كه : آيا بنده من نمى داند كه منم آن خدايى كه حاجت ها را روا مى كنم؟!» .

۳۱۰۵.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن ابى عمير ، از سيف بن عميره ، از محمد بن مروان ، از وليد بن عقبه هجرى روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«به خدا سوگند كه هيچ بنده مؤمنى در باب حاجت خود بر خداى ـ تعالى ـ الحاح و مبالغه نمى نمايد ، مگر اينكه خدا آن حاجت را از برايش روا مى كند» .

۳۱۰۶.از او ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حجّال ، از حسّان ، از ابوالصّبّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ الحاح كردن مردم را بر يكديگر ناخوش مى دارد در سؤال كردن ، و اين را از براى خود دوست داشته . به درستى كه خدا دوست مى دارد كه از او سؤال شود و طلب كنند ، آن چه را كه در نزد او است» .

۳۱۰۷.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حسين احمسى ، از مردى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«نه ، به خدا سوگند كه هيچ بنده اى بر خدا الحاح نمى كند ، مگر اينكه دعايش را مستجاب مى فرمايد» .

1.يعنى دعا را زود تمام كند و برپا خيزد تا برود .


تحفة الأولياء ج4
316

10 ـ بَابُ الْاءِلْحَاحِ فِي الدُّعَاءِ وَ التَّلَبُّثِ

۳۱۰۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ حُسَيْنِ بْنِ عَطِيَّةَ، عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ الطَّوِيلِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا دَعَا لَمْ يَزَلِ اللّهُ ـ تَبَارَكَ وَ تَعَالى ـ فِي حَاجَتِهِ مَا لَمْ يَسْتَعْجِلْ».
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ حُسَيْنِ بْنِ عَطِيَّةَ، عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ الطَّوِيلِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، مِثْلَهُ.

۳۱۰۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ وَ حَفْصِ بْنِ الْبَخْتَرِيِّ وَ غَيْرِهِمَا، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا عَجَّلَ فَقَامَ لِحَاجَتِهِ، يَقُولُ اللّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالى: أَ مَا يَعْلَمُ عَبْدِي أَنِّي أَنَا اللّهُ الَّذِي أَقْضِي الْحَوَائِجَ؟».

۳۱۰۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ، عَنِ الْوَلِيدِ بْنِ عُقْبَةَ الْهَجَرِيِّ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ:
«وَ اللّهِ، لَا يُلِحُّ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ عَلَى اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ فِي حَاجَتِهِ إِلَا قَضَاهَا لَهُ».

۳۱۰۶.عَنْهُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ الْحَجَّالِ، عَنْ حَنَانٍ، عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ كَرِهَ إِلْحَاحَ النَّاسِ بَعْضِهِمْ عَلى بَعْضٍ فِي الْمَسْأَلَةِ، وَ أَحَبَّ ذلِكَ لِنَفْسِهِ، إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يُحِبُّ أَنْ يُسْأَلَ وَ يُطْلَبَ مَا عِنْدَهُ».

۳۱۰۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ حُسَيْنٍ الْأَحْمَسِيِّ، عَنْ رَجُلٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«لَا وَ اللّهِ، لَا يُلِحُّ عَبْدٌ عَلَى اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ إِلَا اسْتَجَابَ لَهُ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305833
صفحه از 791
پرینت  ارسال به