319
تحفة الأولياء ج4

۳۱۰۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : خدا رحمت كند بنده اى را كه از خداى ـ تعالى ـ حاجتى را طلب كند ، پس الحاح نمايد در دعا؛ خواه دعايش مستجاب شود و خواه مستجاب نشود . و اين آيه را تلاوت فرمود كه : «وَ أَدْعُو رَبّى عَسى أَنْ لا أَكُونَ بِدُعاءِ رَبّى شَقِيّا»۱ ؛ يعنى : و مى خوانم پروردگار خود را ، شايد و اميدوارم آنكه نباشم به خواندن پروردگار خويش بدبخت و نااميد و بى بهره» (بلكه بهره تمام از آن جناب بگيرم و از جمله مقرّبان و مخصوصان او باشم) .

11 . باب در بيان پناه بردن به دعا در حاجت

۳۱۰۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابوعبداللّه فراء ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ مراد بنده خود را مى داند ، و مى داند كه چه مى خواهد چون او را مى خواند ، وليكن دوست مى دارد كه حاجت هاى خود را در نزد او متفرّق سازد (به آنكه همه را بيان كند و ظاهر سازد) . پس چون دعا كنى حاجت خود را نام ببر» .

۳۱۱۰.و در حديث ديگر است كه راوى گفت كه : حضرت فرمود :«به درستى كه خدا حاجتت را مى داند ، و مى داند كه چه مى خواهى ، وليكن دوست مى دارد كه حوائج خود را در نزد او اظهار كنى و بيان نمايى» .

12 . باب در بيان پنهان كردن دعا

۳۱۱۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابوهمام اسماعيل بن همام ، از ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«دعا كردن بنده در نهان ، به يك دعا برابرى مى كند با هفتاد دعا در آشكار او» .

1.مريم، ۴۸.


تحفة الأولياء ج4
318

۳۱۰۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : رَحِمَ اللّهُ عَبْداً طَلَبَ مِنَ اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ حَاجَةً فَأَلَحَّ فِي الدُّعَاءِ ، اسْتُجِيبَ لَهُ أَوْ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ، وَ تَلَا هذِهِ الْايَةَ: «وَ أَدْعُوا رَبِّى عَسى أَلَا أَكُونَ بِدُعاءِ رَبِّى شَقِيًّا» ».

11 ـ بَابُ تَسْمِيَةِ الْحَاجَةِ فِي الدُّعَاءِ

۳۱۰۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ الْفَرَّاءِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ ـ تَبَارَكَ وَ تَعَالى ـ يَعْلَمُ مَا يُرِيدُ الْعَبْدُ إِذَا دَعَاهُ، وَ لكِنَّهُ يُحِبُّ أَنْ تُبَثَّ إِلَيْهِ الْحَوَائِجُ، فَإِذَا دَعَوْتَ فَسَمِّ حَاجَتَكَ».

۳۱۱۰.وَ فِي حَدِيثٍ آخَرَ، قَالَ:
قَالَ:
«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يَعْلَمُ حَاجَتَكَ وَ مَا تُرِيدُ، وَ لكِنْ يُحِبُّ أَنْ تُبَثَّ إِلَيْهِ الْحَوَائِجُ».

12 ـ بَابُ إِخْفَاءِ الدُّعَاءِ

۳۱۱۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ أَبِي هَمَّامٍ إِسْمَاعِيلَ بْنِ هَمَّامٍ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام ، قَالَ:«دَعْوَةُ الْعَبْدِ سِرّاً ـ دَعْوَةً وَاحِدَةً ـ تَعْدِلُ سَبْعِينَ دَعْوَةً عَلَانِيَةً».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 291914
صفحه از 791
پرینت  ارسال به