۳۱۱۹.حسين بن محمد ، از احمد بن اسحاق ، از سعدان بن مسلم ، از معاويه بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«عادت آن حضرت چنين بود كه چون حاجتى را طلب مى كرد ، آن را در نزد زوال آفتاب طلب مى نمود . پس چون اين را اراده مى فرمود ، چيزى را پيش مى داشت و به آن تصدّق مى كرد ۱ ، و چيزى از بوى خوش را مى بوييد (كه خود را به بوى خوش ، خوشبو مى كرد) و به جانب مسجد مى رفت و در باب حاجت خود دعا مى كرد به آن چه خدا مى خواست» .
۳۱۲۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از على بن حديد كه آن را مرفوع ساخته به سوى امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«چون پوست بدنت (به قشعريره آيد) بلرزد و موى از تنت برخيزد و چشمهايت اشك بريزد ، متوجّه خود شو كه هنگام اجابت است؛ زيرا كه رحمت الهى متوجّه تو گرديده و مطلوبت رو به تو آورده است» .
و گفته است كه : محمد بن اسماعيل ، از ابواسماعيل سرّاج ، از محمد بن ابى حمزه ، از سعيد ، مثل اين را روايت كرده است .
۳۱۲۱.از او ، از جامورانى ، از حسن بن على بن ابى حمزه ، از صندل ، از ابوالصّبّاح كنانى ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ دوست مى دارد از بندگان مؤمن خود ، هر بنده اى را كه بسيار دعاكننده باشد . پس بر شما باد به دعا كردن در وقت سحر تا طلوع آفتاب؛زيرا كه آن ساعتى است كه درهاى آسمان در آن گشوده مى شود ، و روزى ها در آن قسمت مى شود ، و حاجت هاى بزرگ در آن برآورده و روا مى شود» .
۳۱۲۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از عمر بن اذينه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه در شب ساعتى هست كه هيچ بنده مسلمانى نيست كه آن را دريابد ، پس در آن نماز كند و خداى ـ تعالى ـ را بخواند ، مگر اينكه دعايش را مستجاب گرداند ، در هر شبى كه باشد» . عرض كردم كه : خدا تو را به اصلاح آورد! آن ساعت كدام ساعت از شب است؟ فرمود كه : «چون نيمه شب بگذرد ، و آن سدس اوّل است از اوّل نيمه آخر» . ۲
