1.و رغبت ، اراده داشتن و خواستن است . و رهبت ، ترسيدن . و تضرّع ، زارى كردن . و تبتّل ، انقطاع و خويشتن را از همه جهانيان بريدن و به درِ خدا گريختن و با آن جناب گرويدن ، و كارى خاصّه براى او كردن ، كه عمل را از براى او خالص گرداند . و ابتهال ، سعى و كوشش كردن در دعا . و استعاذه ، پناه جستن . و مسئلت ، درخواستن . و اين معانى به اعتبار وضع لغوى است ، و مراد از اينها در اينجا آن است كه مذكور خواهد شد . (مترجم)

2.چه اوّل چنان است كه دست پيش كسى مى دارى كه چيزى به دستت دهد . و دويم اشاره است به سوى اينكه من از اعمال خود نااميد شده ام و پشت دست گذاشته ام و از بسيارى بدكردارى ، روى طلب از تو ندارم . (مترجم)

3.مزمل، ۸ يعنى : «و بريده شو از همه خلايق و توجّه كن به سوى او به عبادت و طاعت ، و به در او گريزبردن و گريختنى كامل؛ يعنى نفس خود را از انديشه غير او مجرّد سازد ، و روى دل خود را بالكلّيّه به او آورد . و عبداللّه عبّاس گفته كه : مراد آن است كه عمل را از براى خدا خالص كن . و حسن بصرى گفته كه : سعى و كوشش كن . و ابن زيد گفته كه : خويشتن را با عبادت او بردار . و شقيق گفته كه : بر او توكّل كن . و زيد بن اسلم گفته كه : تبتّل آن باشد كه دنيا را رها كند و طلب رضاى خدا كند . (مترجم)

4.و در شرح آن گفته اند كه : تبتّل آن است كه انگشت سبّابه دست چپ را بلند مى كنى و پَست مى كنى ، مانند كسى كه به ابرام ، چيزى از كسى طلبد ، يا اشاره به آن است كه نمى دانم كه مرا بلند خواهى كرد يا پَست خواهى گذاشت . (مترجم)

5.مؤمنون، ۷۶.