۳۱۳۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از ابن فضّال ، از ابوجميله و منصور بن يونس ، از محمد بن مروان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هيچ چشمى نيست ، مگر اينكه در روز قيامت گريان است ، مگر چشمى كه از ترس خدا گريسته باشد . و هيچ چشمى از آب خود پر نشده (كه در دور آن بگردد از ترس خداى ـ تعالى ـ ) ، مگر آنكه خداى ـ تعالى ـ تمام بدن او را بر آتش دوزخ حرام گردانيده . و هيچ چشمى سرريز نشده (كه آب آن بر رخساره صاحبش روان گردد) ، كه بعد از آن ، آن روى را غبار سياه و نشانه اندوه و خوارى و رسوايى فرو پوشيده باشد . و هيچ چيز نيست ، مگر اينكه آن را كيل و وزنى هست ، مگر اشك چشم . پس به درستى كه خداى ـ تعالى ـ به اندكى از آن ، درياهايى از آتش را فرو مى نشاند . پس اگر آنكه بنده اى در ميانه گروهى بگريد ، هر آينه خداى ـ تعالى ـ به سبب گريه آن بنده ، بر همه آن گروه رحمت فرمايد» .

۳۱۳۲.از او ، از عبدالرحمان بن ابى نجران ، از مثنّى حنّاط ، از ابوحمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«هيچ قطره اى نيست كه در نزد خداى ـ تعالى ـ دوست تر باشد از قطره اشكى كه در سياهى شب ، به جهت ترسيدن از خداى ـ تعالى ـ ريخته شود ، و به آن ، غير خدا اراده نشود» .

۳۱۳۳.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از منصور بن يونس ، از صالح بن رزين و محمد بن مروان و غير ايشان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر چشمى گريان است در روز قيامت ، مگر سه چشم : چشمى كه از محرّمات خدا پوشيده شده باشد ، و چشمى كه در طاعت خدا بيدار خوابى كشيده باشد ، و چشمى كه در دل شب از ترس خدا گريسته باشد» .

3134. ابن ابى عمير ، از جميل بن درّاج و درست ، از محمد بن مروان روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود : ... تا آخر آن چه در حديث اوّل گذشت .

۳۱۳۵.ابن ابى عمير ، از بعضى از اصحاب خويش روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«خداى ـ تعالى ـ به سوى موسى عليه السلام وحى فرمود كه : بندگان من تقرّب نجسته اند به سوى من ، به چيزى كه در نزد من دوست تر باشد از سه خصلت . موسى عرض كرد كه : اى پروردگار من! آن خصلت ها چيست؟ فرمود كه : اى موسى! آنها زهد و بى رغبتى است در دنيا ، و پارسايى از معاصى و نافرمانى هاى من ، و گريستن از ترس من . موسى عرض كرد كه : اى پروردگار من! چه ثواب است از براى كسى كه اين را بكند؟ پس خداى ـ تعالى ـ به سوى او وحى فرمود كه : اى موسى! امّا آنكه در دنيا زاهد و بى رغبت است ، در بهشت خواهد بود . و امّا آن كسانى كه از ترس من بسيار گريه كننده اند ، در رفيع اعلا باشند كه هيچ كس با ايشان مشاركت نكند . (و رفيع اعلا ، مسكن پيغمبران و اولياى خدا است و آن را رفيع اعلا مى گويند) . و امّا پارسايان كه از معصيت هاى من دورى مى كنند ، پس به درستى كه من مردمان را تفتيش مى كنم و پاپى ايشان مى شوم ، و ايشان را تفتيش نمى كنم» .

۳۱۳۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ أَبِي جَمِيلَةَ وَ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَا مِنْ عَيْنٍ إِلَا وَ هِيَ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَا عَيْناً بَكَتْ مِنْ خَوْفِ اللّهِ، وَ مَا اغْرَوْرَقَتْ عَيْنٌ بِمَائِهَا مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ إِلَا حَرَّمَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ سَائِرَ جَسَدِهِ عَلَى النَّارِ، وَ لَا فَاضَتْ عَلى خَدِّهِ فَرَهِقَ ذلِكَ الْوَجْهَ قَتَرٌ وَ لَا ذِلَّةٌ، وَ مَا مِنْ شَيْءٍ إِلَا وَ لَهُ كَيْلٌ وَ وَزْنٌ إِلَا الدَّمْعَةُ؛ فَإِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يُطْفِئُ بِالْيَسِيرِ مِنْهَا الْبِحَارَ مِنَ النَّارِ، فَلَوْ أَنَّ عَبْداً بَكى فِي أُمَّةٍ لَرَحِمَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ تِلْكَ الْأُمَّةَ بِبُكَاءِ ذلِكَ الْعَبْدِ» .

۳۱۳۲.عَنْهُ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ، عَنْ مُثَنًّى الْحَنَّاطِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«مَا مِنْ قَطْرَةٍ أَحَبَّ إِلَى اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ مِنْ قَطْرَةِ دُمُوعٍ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ مَخَافَةً مِنَ اللّهِ ، لَا يُرَادُ بِهَا غَيْرُهُ».

۳۱۳۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ، عَنْ صَالِحِ بْنِ رَزِينٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ وَ غَيْرِهِمَا، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَا ثَلَاثَةً: عَيْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللّهِ، وَ عَيْنٌ سَهِرَتْ فِي طَاعَةِ اللّهِ، وَ عَيْنٌ بَكَتْ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ مِنْ خَشْيَةِ اللّهِ».

۳۱۳۴.ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ وَ دُرُسْتَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«مَا مِنْ شَيْءٍ إِلَا وَ لَهُ كَيْلٌ وَ وَزْنٌ إِلَا الدُّمُوعُ؛ فَإِنَّ الْقَطْرَةَ مِنْهَا تُطْفِئُ بِحَاراً مِنَ النَّارِ، فَإِذَا اغْرَوْرَقَتِ الْعَيْنُ بِمَائِهَا ، لَمْ يَرْهَقْ وَجْهَهُ قَتَرٌ وَ لَا ذِلَّةٌ، فَإِذَا فَاضَتْ حَرَّمَهُ اللّهُ عَلَى النَّارِ، وَ لَوْ أَنَّ بَاكِياً بَكى فِي أُمَّةٍ، لَرُحِمُوا».

۳۱۳۵.ابْنُ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«أَوْحَى اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ إِلى مُوسى عليه السلام : أَنَّ عِبَادِي لَمْ يَتَقَرَّبُوا إِلَيَّ بِشَيْءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ ثَلَاثِ خِصَالٍ .
قَالَ مُوسى: يَا رَبِّ، وَ مَا هُنَّ؟
قَالَ: يَا مُوسى: الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا، وَ الْوَرَعُ عَنِ الْمَعَاصِي، وَ الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَتِي.
قَالَ مُوسى: يَا رَبِّ، فَمَا لِمَنْ صَنَعَ ذَا؟
فَأَوْحَى اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ إِلَيْهِ: يَا مُوسى أَمَّا الزَّاهِدُونَ فِي الدُّنْيَا فَفِي الْجَنَّةِ، وَ أَمَّا الْبَكَّاؤُونَ مِنْ خَشْيَتِي فَفِي الرَّفِيعِ الْأَعْلى لَا يُشَارِكُهُمْ أَحَدٌ، وَ أَمَّا الْوَرِعُونَ عَنْ مَعَاصِيَّ فَإِنِّي أُفَتِّشُ النَّاسَ وَ لَا أُفَتِّشُهُمْ».