۳۱۳۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از عثمان بن عيسى ، از اسحاق بن عمّار كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : پيوسته دعا مى كنم و مى خواهم كه بگريم و مرا گريه نمى آيد ، و بسا است كه بعضى از كسانى را كه مرده اند از اهل من ، به خاطر مى آورم و به اين سبب دلم نرم مى شود و گريه مى كنم . آيا آن چه من مى كنم جائز است؟ فرمود :«آرى ، چون چنين است ، ايشان را به خاطر مى آورى . پس چون دلت نرم شد ، گريه كن و پروردگار خود را بخوان و دعا كن» .
۳۱۳۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن محبوب ، از عنبسه عابد روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«اگر با تو گريه اى نباشد و تو را گريه نيايد ، تن به گريه بده و خود را بر آن بدار» .
۳۱۳۸.از او ، از ابن فضّال ، از يونس بن يعقوب ، از سعيد بن يسار جامه سابرى فروش روايت است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : من در دعا تن به گريه مى دهم و خود را بر آن مى دارم و مرا هيچ گريه نيست . فرمود :«آرى ، و اگرچه مانند سر مگس باشد» .
۳۱۳۹.از او ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از على بن ابى حمزه روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام به ابوبصير فرمود كه :«اگر از امرى بترسى يا حاجتى را اراده داشته باشى ، به خدا آغاز كن و آن جناب را به بزرگى و عظمت ياد كن و بر او ثنا كن ، چنان كه او سزاوار آن است . و بر پيغمبر صلى الله عليه و آله صلوات بفرست و حاجت خود را بخواه و خود را به گريه بدار و سعى كن كه گريه كنى ، و اگرچه مانند سر مگس باشد . به درستى كه پدرم مى فرمود كه : نزديك ترين حالات بنده نسبت به حضرت پروردگار ـ تعالى ـ ، و وقتى كه از همه اوقات به او نزديك تر مى باشد ، وقتى است كه او سجده كننده و گريان باشد» .
