۳۱۴۴.و از او ، از ابن فضّال ، از ثعلبه ، از معاويه بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام مثل اين را روايت است ، مگر اينكه فرمود :«بعد از آن ، ثنا است . بعد از آن ، اعتراف به گناه» .

۳۱۴۵.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از حسين بن على ، از حمّاد بن عثمان ، از حارث بن مغيره روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«چون خواهى كه دعا كنى ، خداى ـ تعالى ـ را به بزرگى ياد كن و او را حمد كن و تسبيح و تهليل او بگو و بر او ثنا كن ، و بر پيغمبر خدا محمد صلى الله عليه و آله صلوات بفرست ، بعد از آن سؤال كن تا عطا شوى» .

۳۱۴۶.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از صفوان ، از عيص بن قاسم روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«چون يكى از شما خواهد كه حاجت را طلب كند ، بايد كه بر پروردگار خويش ثنا كند و او را مدح گويد . پس به درستى كه مرد چون حاجتى را از پادشاهى طلب كند ، از براى او مهيّا و آماده مى كند از سخن ، بهترينِ آن چه را كه بر آن قدرت دارد ، كه او را به آن ستايش كند . پس چون حاجتى را طلب كنيد ، اوّل خداى عزيز جبّار را به بزرگى ياد نماييد و او را مدح كنيد و بر او ثنا گوييد . مى گويى كه : يا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطى ... يا سَميعُ يا بَصيرُ : «اى بخشنده تر كسى كه عطا كرده! و اى بهتر كسى كه از او سؤال شده! اى رحمت كننده تر كسى كه از او رحمت شده! اى كسى كه پناه نيازمندان است! كسى كه نزاد و زاده نشد و نبود او را به تا هيچ كس . اى آنكه فرانگرفته است زنى را و نه فرزندى! اى آنكه مى كند آن چه را كه مى خواهد ، و حكم مى كند آن چه را كه اراده مى فرمايد ، و مقدّر مى كند آن چه را كه دوست دارد! اى كسى كه حائل و مانع مى شود در ميان مرد و دل او! اى آنكه او در نظرگاه بالاتر است! اى آنكه نيست چون او بر صفات او چيزى! اى شنوا! اى بينا!» .
و بسيار از نام هاى خداى ـ تعالى ـ را مذكور ساز . پس به درستى كه نام هاى خدا بسيار است . و صلوات بر محمد و آل محمد بفرست و بگو كه : اَللّهُمَّ أَوْسِعْ عَلَىَّ ... عَلَى الْحَّجِ وَالْعَمْرَة : «خداوندا! فراخ گردان بر من از روزى خود كه حلال است ، آن چه را كه باز دارم به آن روى خود را ، و برسانم به آن از خود امانتم را ، و پيوند كنم به آن رحمم را ، و باشد ياور از برايم بر گزاردن حج و عمره » .
مردى داخل مسجد شد . پس دو ركعت نماز به جا آورد و از خداى ـ تعالى ـ حاجتى را سؤال كرد . پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : اين بنده بر پروردگار خويش تعجيل كرد . و ديگرى آمد و دو ركعت نماز كرد . بعد از آن بر خداى ـ تعالى ـ ثنا گفت و صلوات بر پيغمبر صلى الله عليه و آله فرستاد . پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : حاجت خود را طلب كن ، تا خدا آن را به تو عطا فرمايد» .

۳۱۴۴.وَ عَنْهُ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ ثَعْلَبَةَ، عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام مِثْلَهُ إِلَا أَنَّهُ قَالَ:«ثُمَّ الثَّنَاءُ، ثُمَّ الِاعْتِرَافُ بِالذَّنْبِ».

۳۱۴۵.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَدْعُوَ فَمَجِّدِ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ وَ احْمَدْهُ وَ سَبِّحْهُ وَ هَلِّلْهُ وَ أَثْنِ عَلَيْهِ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ، ثُمَّ سَلْ تُعْطَ».

۳۱۴۶.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنْ صَفْوَانَ، عَنْ عِيصِ بْنِ الْقَاسِمِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِذَا طَلَبَ أَحَدُكُمُ الْحَاجَةَ فَلْيُثْنِ عَلى رَبِّهِ وَ لْيَمْدَحْهُ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذَا طَلَبَ الْحَاجَةَ مِنَ السُّلْطَانِ هَيَّأَ لَهُ مِنَ الْكَلَامِ أَحْسَنَ مَا يَقْدِرُ عَلَيْهِ، فَإِذَا طَلَبْتُمُ الْحَاجَةَ فَمَجِّدُوا اللّهَ الْعَزِيزَ الْجَبَّارَ وَ امْدَحُوهُ وَ أَثْنُوا عَلَيْهِ، تَقُولُ:
يَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطى، وَ يَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ، يَا أَرْحَمَ مَنِ اسْتُرْحِمَ، يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ، يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لَا وَلَداً، يَا مَنْ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ، وَ يَحْكُمُ مَا يُرِيدُ، وَ يَقْضِي مَا أَحَبَّ، يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ، يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلى، يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ، يَا سَمِيعُ يَا بَصِيرُ.
وَ أَكْثِرْ مِنْ أَسْمَاءِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ فَإِنَّ أَسْمَاءَ اللّهِ كَثِيرَةٌ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قُلِ: اللّهُمَّ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلَالِ مَا أَكُفُّ بِهِ وَجْهِي، وَ أُؤَدِّي بِهِ عَنْ أَمَانَتِي، وَ أَصِلُ بِهِ رَحِمِي، وَ يَكُونُ عَوْناً لِي فِي الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ».
وَ قَالَ: «إِنَّ رَجُلاً دَخَلَ الْمَسْجِدَ، فَصَلّى رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ سَأَلَ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ، فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : عَجَّلَ الْعَبْدُ رَبَّهُ، وَ جَاءَ آخَرُ، فَصَلّى رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ أَثْنى عَلَى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ صَلّى عَلَى النَّبِيِّ وَ آلِهِ، فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : سَلْ تُعْطَ».