۲۶۸۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن يحيى ، از طلحة بن زيد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : آن حضرت را سؤال كردم از دو شهر از كافران حربى ، كه هر يك از آنها را پادشاهى است على حدة و جداگانه ، با هم جنگ كردند ، بعد از آن آشتى كردند . پس يكى از آن دو پادشاه با ديگرى بى وفايى كرد ، و به نزد مسلمانان آمد و با ايشان مصالحه نمود ، بر اين شرط كه ايشان با او به جنگ آن شهر روند۱. حضرت صادق عليه السلام فرمود كه :«سزاوار نيست مسلمانان را كه بى وفايى كنند ، و نه آنكه به بى وفايى امر كنند ، و نه آنكه با آن كسانى كه بى وفايى كرده اند ، جنگ كنند ، وليكن خود مسلمانان با مشركان جنگ مى كنند ، در هر جا كه ايشان را بيابند . و آنچه كافران بر آن با يكديگر عهد كرده اند ، بر مسلمانان جايز نيست» .
۲۶۸۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن حسن بن شمّون ، از عبداللّه بن عمرو بن اشعث ، از عبداللّه بن حمّاد انصارى ، از يحيى بن عبداللّه بن حسن ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : هر كه با امامى بى وفايى نمايد ، در روز قيامت مى آيد ، در حالتى كه كناره دهانش ميل كرده[و كج شده] ، تا آنكه در آتش دوزخ داخل مى شود» .
۲۶۸۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از على بن اسباط ، از عمويش يعقوب بن سالم ، از ابو الحسن عبدى ، از سعد بن طريف ، از اصبغ بن نباته روايت كرده است كه گفت : اميرالمؤمنين ـ صلوات اللّه عليه ـ روزى فرمود ـ در حالى كه بر سر منبر در كوفه خطبه مى فرمود ـ كه :«اى گروه مردمان! اگر كراهت بى وفايى نبود ، من زيرك ترين مردمان بودم . آگاه باشيد! كه هر بى وفايى را نابكارى است ، و هر نابكارى را كفرى هست . و به درستى كه بى وفايى و نابكارى و خيانت ، در آتش دوزخ است» (و اين كنايه است از آنكه بى وفا و نابكار و خيانتكار ، در دوزخ خواهند بود) .
139 . باب در بيان دروغ
۲۶۸۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از اسحاق بن عمّار ، از ابو نعمان روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه :«اى ابو نعمان! يك دروغ بر ما مگو ، كه دين اسلام از تو ربوده مى شود . و البتّه طالب اين مباش كه سَر باشى ، كه دُم مى شوى (يعنى طالب اين مباش كه سردار و رئيس باشى ، كه مرؤوس و دنبال خواهى شد) . و مال مردم را به واسطه ما مخور ، كه درويش مى شوى؛زيرا كه تو لامحاله باز داشته مى شوى و از تو سؤال خواهد شد؛ پس اگر راست گفته اى ، تو را تصديق مى كنيم ، و اگر دروغ گفته اى ، تو را تكذيب مى نماييم» .
