۲۶۸۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از اسماعيل بن مهران ، از سيف بن عميره ، از آنكه او را حديث كرده ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«حضرت على بن الحسين عليهماالسلامبه فرزندان خود مى فرمود كه : بپرهيزد از دروغ؛ خواه كوچك از آن باشد ، و خواه بزرگ ، در هر جِدّ و بازى؛ زيرا كه مرد ، چون در چيز كوچك دروغ گويد ، بر چيزى بزرگ دلير مى شود . آيا ندانسته اند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : بنده پيوسته راست مى گويد ، تا آنكه خدا او را صدّيق مى نويسد . (يعنى به غايت راستگو) ، و پيوسته دروغ مى گويد ، تا آنكه خدا او را كذّاب مى نويسد» (يعنى به غايت دروغگو) .

۲۶۸۵.از او ، از عثمان بن عيسى ، از ابن مسكان ، از محمد بن مسلم ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل از براى بدى قفلى چند قرار داده ، و كليدهاى آن قفل ها را ، شراب قرار داده ، و دروغ ، از شراب بدتر است» .

۲۶۸۶.از او ، از پدرش ، از آنكه او را ذكر كرده ، از محمد بن عبدالرحمان بن ابى ليلى ، از پدرش ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه دروغ ، باعث ويرانى ايمان است» .

۲۶۸۷.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، و على بن محمد ، از صالح بن ابى حمّاد و هر دو ، از وشّآء ، از احمد بن عائذ ، از ابو خديجه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود :«دروغ گفتن بر خدا و بر رسول خدا صلى الله عليه و آله ، از جمله گناهان كبيره است» .

۲۶۸۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از ابان احمر ، از فضيل بن يسار ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه اوّل كسى كه كذّاب را تكذيب مى كند و به دروغ نسبت مى دهد ، خداى عز و جل است . بعد از آن ، دو فرشته اى كه با او مى باشند . بعد از اينها ، خود مى داند كه او دروغگو است» .

۲۶۸۹.على بن حكم ، از عمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه كذّاب هلاك مى شود به حجّت هاى روشن ، و پيروان او به شبهه ها هلاك مى شوند» .

۲۶۸۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَمَّنْ حَدَّثَهُ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ـ صَلَوَاتُ اللّه ِ عَلَيْهِمَا ـ يَقُولُ لِوُلْدِهِ: اتَّقُوا الْكَذِبَ الصَّغِيرَ مِنْهُ وَ الْكَبِيرَ فِي كُلِّ جِدٍّ وَ هَزْلٍ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذَا كَذَبَ فِي الصَّغِيرِ اجْتَرى عَلَى الْكَبِيرِ، أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله قَالَ: مَا يَزَالُ الْعَبْدُ يَصْدُقُ حَتّى يَكْتُبَهُ اللّهُ صِدِّيقاً، وَ مَا يَزَالُ الْعَبْدُ يَكْذِبُ حَتّى يَكْتُبَهُ اللّهُ كَذَّاباً».

۲۶۸۵.عَنْهُ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ جَعَلَ لِلشَّرِّ أَقْفَالًا، وَ جَعَلَ مَفَاتِيحَ تِلْكَ الْأَقْفَالِ الشَّرَابَ، وَ الْكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ».

۲۶۸۶.عَنْهُ، عَنْ أَبِيهِ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِي لَيْلى، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ الْكَذِبَ هُوَ خَرَابُ الْاءِيمَانِ».

۲۶۸۷.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ صَالِحِ بْنِ أَبِي حَمَّادٍ جَمِيعاً، عَنِ الْوَشَّاءِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ، عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«الْكَذِبُ عَلَى اللّهِ وَ عَلى رَسُولِهِ صلى الله عليه و آله مِنَ الْكَبَائِرِ».

۲۶۸۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ أَبَانٍ الْأَحْمَرِ، عَنْ فُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ أَوَّلَ مَنْ يُكَذِّبُ الْكَذَّابَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ، ثُمَّ الْمَلَكَانِ اللَّذَانِ مَعَهُ، ثُمَّ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ كَاذِبٌ».

۲۶۸۹.عَلِيُّ بْنُ الْحَكَمِ، عَنْ أَبَانٍ، عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«إِنَّ الْكَذَّابَ يَهْلِكُ بِالْبَيِّنَاتِ، وَ يَهْلِكُ أَتْبَاعُهُ بِالشُّبُهَاتِ».