385
تحفة الأولياء ج4

30 . باب در مدح دعا از براى برادران دينى ، غائبانه

۳۲۳۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابوالمغراء ، از فضيل بن يسار ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«نزديك ترين دعوت ها و شتابان ترين آنها از روى اجابت ، دعاى مرد است از براى برادرش در غياب او» .

۳۲۳۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن محبوب ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«دعاى مرد از براى برادرش در غياب او ، روزى را بسيار مى كند و ناخوشى را دفع مى نمايد» .

۳۲۳۴.از او ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از سيف بن عميره ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از حضرت امام محمد باقر عليه السلام روايت است در قول خداى ـ تعالى ـ :«وَيَسْتَجيبُ الَّذينَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَيَزيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ»۱كه ترجمه آن اين است كه :«و اجابت مى فرمايد دعا را از براى آنان كه گرويده باشند و كردارهاى شايسته كرده باشند ، و بيفزايد ايشان را از فضل خود» . فرمود كه : «مراد از آن ، مؤمن است كه غائبانه از براى برادرش دعا مى كند . پس فرشته به او مى گويد كه : آمين (يعنى : بار خدايا! مستجاب گردان) و خداى عزيز جبّار مى فرمايد كه : از براى تو است دو برابر آن چه سؤال كرد ، و به تو عطا شد (يا عطا كردم) آن چه را خواستى ، به واسطه دوستى تو با او» .

۳۲۳۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از على بن معبد ، از عبيداللّه بن عبداللّه واسطى ، از درست بن ابى منصور ، از ابوخالد قمّاط روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود :«شتابان ترين دعاها از روى فيروزى يافتن و آسانى اجابت ، دعاى برادر است از براى برادرش در غياب او . از براى برادرش به دعا آغاز مى كند ، پس فرشته اى كه موكّل است بر او مى گويد كه : آمين ، و از براى تو است دو برابر آن» .

۳۲۳۶.على بن محمد ، از محمد بن سليمان ، از اسماعيل بن ابراهيم ، از جعفر بن محمد تميمى ، از حسين بن علوان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هيچ مؤمنى نيست كه از براى مردان مؤمن و زنان مؤمنه دعا كند ، مگر آنكه خداى ـ تعالى ـ بر او برگرداند ، مثل آن چه را كه به آن از براى ايشان دعا كرده ، از هر مرد مؤمن و زن مؤمنه اى كه در گذشته از اوّل دنيا ، يا كسى كه آينده است تا روز قيامت . به درستى كه در روز قيامت بنده اى هست كه امر مى شود كه او را به سوى آتش جهنّم برند ، و او را بر رو مى كشند كه به جهنّم برند؛ پس مردان مؤمن و زنان مؤمنه عرض مى كنند كه : پروردگارا! اين همان است كه ما را دعا مى كرد ، پس ما را در حقّ او شفيع گردان . و خداى ـ تعالى ـ ايشان را در حقّ او شفيع مى گرداند ، و به اين سبب نجات مى يابد» .

1.شورا، ۲۶.


تحفة الأولياء ج4
384

30 ـ بَابُ الدُّعَاءِ لِلْاءِخْوَانِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ

۳۲۳۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ، عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«أَوْشَكُ دَعْوَةٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَةٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ».

۳۲۳۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ يُدِرُّ الرِّزْقَ، وَ يَدْفَعُ الْمَكْرُوهَ».

۳۲۳۴.عَنْهُ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام فِي قَوْلِهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالى :«وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ»قَالَ :«هُوَ الْمُؤْمِنُ يَدْعُو لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ، فَيَقُولُ لَهُ الْمَلَكُ: آمِينَ، وَ يَقُولُ اللّهُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ: وَ لَكَ مِثْلَا مَا سَأَلْتَ، وَ قَدْ أُعْطِيتَ مَا سَأَلْتَ بِحُبِّكَ إِيَّاهُ».

۳۲۳۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَعْبَدٍ، عَنْ عُبَيْدِ اللّهِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ الْوَاسِطِيِّ، عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ، عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْقَمَّاطِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام :
«أَسْرَعُ الدُّعَاءِ نُجْحاً لِلْاءِجَابَةِ دُعَاءُ الْأَخِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ، يَبْدَأُ بِالدُّعَاءِ لِأَخِيهِ، فَيَقُولُ لَهُ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِهِ: آمِينَ، وَ لَكَ مِثْلَاهُ».

۳۲۳۶.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ التَّمِيمِيِّ، عَنْ حُسَيْنِ بْنِ عُلْوَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَا مِنْ مُؤْمِنٍ دَعَا لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ إِلَا رَدَّ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ عَلَيْهِ مِثْلَ الَّذِي دَعَا لَهُمْ بِهِ مِنْ كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مَضى مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ ، أَوْ هُوَ آتٍ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، إِنَّ الْعَبْدَ لَيُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَيُسْحَبُ، فَيَقُولُ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِنَاتُ: يَا رَبِّ، هذَا الَّذِي كَانَ يَدْعُو لَنَا، فَشَفِّعْنَا فِيهِ، فَيُشَفِّعُهُمُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ فِيهِ، فَيَنْجُو».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 289727
صفحه از 791
پرینت  ارسال به