۳۲۵۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از اسماعيل بن مهران ، از ابوالشّكر مخلد ، از ابوحمزه ثمالى ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«ساعتى كه در آن مباهله مى شود ، مابين طلوع صبح است تا طلوع آفتاب» . چند نفر از اصحاب ما ، از احمد بن محمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن اسماعيل ، از ابوالشّكر مخلد ، از ابوحمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام مثل اين را روايت كرده اند .

۳۲۵۷.احمد ، از بعضى از اصحاب ما در باب مباهله روايت كرده است كه گفت :«انگشتان خود را در انگشتان او درمى آورى و بعد از آن مى گويى : اَللّهُمَّ اِنْ كانَ فُلانٌ جَحَدَ حَقّا وَأَقَرَّ بِباطِلٍ فَأَصِبْهُ بِحُسْبانٍ مِنَ السَّمآءِ أَوْ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدَكَ : «خداوندا! اگر هست فلانى كه انكار كرده باشد حقى را و اقرار كرده باشد به باطلى ، پس برسان به او بلايى از آسمان يا عذابى كه از نزد تو رسد . و هفتاد مرتبه با او ملاعنه مى كنى و يكديگر را نفرين مى نماييد» .

۳۲۵۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن محبوب ، از ابوالعبّاس ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه در باب مباهله فرمود كه :«انگشتان خود را در انگشتان او درمى آورى ...» تا آخر آن چه گذشت .

۳۲۵۶.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ مَخْلَدٍ أَبِي الشُّكْرِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«السَّاعَةُ الَّتِي تُبَاهِلُ فِيهَا مَا بَيْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إِلى طُلُوعِ الشَّمْسِ».
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ، عَنْ مَخْلَدٍ أَبِي الشُّكْرِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، مِثْلَهُ.

۳۲۵۷.أَحْمَدُ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا فِي الْمُبَاهَلَةِ، قَالَ:تُشَبِّكُ أَصَابِعَكَ فِي أَصَابِعِهِ، ثُمَّ تَقُولُ: اللّهُمَّ إِنْ كَانَ فُلَانٌ جَحَدَ حَقّاً وَ أَقَرَّ بِبَاطِلٍ، فَأَصِبْهُ بِحُسْبَانٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوْ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِكَ ، وَ تُلَاعِنُهُ سَبْعِينَ مَرَّةً.

۳۲۵۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ أَبِي الْعَبَّاسِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام فِي الْمُبَاهَلَةِ، قَالَ :«تُشَبِّكُ أَصَابِعَكَ فِي أَصَابِعِهِ، ثُمَّ تَقُولُ : اللّهُمَّ إِنْ كَانَ فُلَانٌ جَحَدَ حَقّاً وَ أَقَرَّ بِبَاطِلٍ، فَأَصِبْهُ بِحُسْبَانٍ مِنَ السَّمَاءِ أَوْ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِكَ ، وَ تُلَاعِنُهُ سَبْعِينَ مَرَّةً».