۳۲۶۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از ابن فضّال ، از عبداللّه بن بكير ، از عبداللّه بن اعين ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ در هر روز و هر شب ، سه مرتبه خود را به بزرگى ياد مى كند . پس هر كه خدا را به بزرگى ياد كند ، به آن چه خدا خود را به آن تمجيد و تعظيم نموده ، بعد از آن در حال شقاوت و بدبختى باشد ، خداى ـ تعالى ـ او را به سوى سعادت و نيك بختى بگرداند . مى فرمايد كه : أَنْتَ اللّه ُ لا اِلهَ اِلّا أَنْتَ ... الْكَبيرُ وَالْكِبرِيآءُ رِداؤُكَ ؛ تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه پروردگار جهانيانى . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه مهربان و بخشاينده اى . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه ارجمند يا غالب و بزرگى . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه پادشاه روز جزايى . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه آمرزگار بخشاينده اى . تويى خدا و نيست خدايى ، مگر تو كه غالب و درست كردارى . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو . از تو است آغاز آفريده ها و به سوى تو برمى گردد . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو ، نيست نشده اى و نيست نخواهى شد . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه آفريننده اى خوبى و بدى را . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه آفريننده بهشت و دوزخى . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو يگانه پناه نيازمندان ، كه نزاد و زاده نشد و نبود او را همتا هيچ كس . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه پادشاهى به غايت پاكيزه بى عيب بى آفت ايمن كننده ، نگهبان ، ارجمند (يا غالب) ، بزرگوار ، بلندمرتبه . پاك مى شمارم خدا را از آن چه شريك مى سازند . او است خداى اندازه ها نماينده ، آفريننده نگارنده . او را است نام هاى نيكوتر . به پاكى ياد مى كند او را آن چه كه در آسمان ها و زمين است ، و او است ارجمند درست كردار . تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه بزرگى و بزرگوارى رداى تو است» .
