۳۲۸۲.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از حجّال و بكر بن محمد ، از ابواسحاق شعيرى ، از بريد بن كلثمه ، از امام جعفر صادق عليه السلام يا امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود :«چون صبح كنى ، مى گويى : أَصْبَحْتُ بِاللّهِ مؤْمِنا ... وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ ؛ صبح كرده ام به خدا ، گرونده بر كيش محمد و روش او و كيش على و روش او و كيش وصىّ ها و روش ايشان . گرويده ام به نهان ايشان و آشكار ايشان و حاضر ايشان و پنهان ايشان ، و پناه مى برم به خدا از آن چه پناه جسته اند از آن فرستاده خدا . صلوات فرست خدا بر او و فرزندانش و على و وصىّ ها ، و رغبت دارم به سوى خدا در آن چه رغبت كرده اند به سوى او ، و نيست نيرومندى و نه توانايى ، مگر به خدا» .
۳۲۸۳.از او ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از ابوايّوب ابراهيم بن عثمان خزّاز ، از محمد بن مسلم مروى است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«حضرت على بن الحسين عليه السلام چون صبح مى كرد ، مى فرمود : أَبْتَدِئُ يَوْمى هذا بَيْنَ يَدَىْ نِسْيانى وَعَجَلَتى بِسْمِ اللّهِ وَما شآءَ اللّهُ ؛ «آغاز مى كنم در همين ميان دو دست و پيش روى فراموشى من ، و شتاب من به نام خدا و به آن چه خواست خدا بود» .و چون بنده اين را به جا آورد ، او را كفايت كند از آن چه در آن روز فراموش نمايد» .
۳۲۸۴.از او ، از احمد بن محمد و على بن ابراهيم ، از پدرش ، هر دو مروى است از ابن ابى عمير ، از عمر بن شهاب و سليم فرّاء ، از مردى ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر كه در هنگامى كه شام مى كند ، سه مرتبه اين دعا را بخواند ، به بالى از بال هاى جبرئيل عليه السلام پيچيده شود ، تا داخل صبح گردد : أَسْتَوْدِعُ اللّهَ الْعَلَىَّ ... الْمُتَضَعْضِعَ لِعَظَمَتِهِ كُلُّ شَيْئٍ ؛ به امانت مى سپارم به خداى برتر بزرگوار بزرگ خودم را ، و هر كه را كه خواهد مرا كار او . به امانت مى سپارم به خدا خودم را ، آنكه از او لرزيده و ترسيده شده ، كه خوار شونده است به جهت بزرگى او هر چيزى» .
