۳۲۹۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد ، از عثمان بن عيسى ، از على بن ابى حمزه ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«چون نماز شام و صبح را به جا آورى ، هفت مرتبه بگو : بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ، لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ؛ «به نام خداى بخشاينده مهربان . نيست گرديدنى و نه توانايى ، مگر به خداى بلندمرتبه و بزرگ» . پس به درستى كه هر كه اين را بگويد ، نه خوره به او مى رسد و نه پيسى و نه ديوانگى و نه هفتاد نوع از انواع بلا» .و فرمود كه : «چون صبح و شام كنى ، دو مرتبه مى گويى : اَلْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّبّاحِ اَلْحَمْدُ لِفالِقِ الْاِصْباحِ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى أَذْهَبَ اللَّيْل بِقُدْرَتِهِ وَجآءَ بالنَّهارِ بِرَحْمَتِهِ وَنَحْنُ فى عافِيَةٍ؛ «ستايش از براى پروردگار صبح است . ستايش از براى شكافنده عمود صبح . ستايش مر خدايى است كه بُرده است شب را به توانايى خويش و آورده است روز را به مهربانى خويش ، و ما در عافيتيم» ، و آيه الكرسى ، و آخر سوره حشر (كه از «لَوْ أَنْزَلْنا»۱ باشد تا آخر سوره) ، و ده آيه از اوّل سوره والصّافّات (كه از اوّل سوره است تا «واصِبٌ»۲ ) ، مى خوانى و مى گويى : سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ العِزَّةِ ... اِنَّكَ أَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ؛ پاك و منزه مى شمارم پروردگار تو را . پروردگار عزّت از آن چه وصف مى كنند ، و درود بر همه فرستادگان ، و ستايش مر خدايى است كه پروردگار عالميان است . پس تسبيح و تنزيه كنيد خدا را در هنگامى كه به شبانگاه درآييد و در هنگامى كه داخل بامداد شويد ، و او را است ستايش در آسمان ها و زمين و در اطراف روز و در هنگامى كه داخل پيشين مى شود . بيرون مى آورد زنده را از مرده و بيرون مى آورد مرده را از زنده ، و زنده مى گرداند زمين را بعد از مردنش ، و همچنين بيرون آورده مى شوند . پاك است از هر بدى و به غايت پاكيزه است . پروردگار فرشتگان و روح . پيشى گرفت رحمتت بر خشمت . نيست خدايى ، مگر تو . پاك و منزّه مى شمارم تو را . به درستى كه من ستم كردم بر نفس خود ، پس بيامرز مرا و رحم كن بر من و باز گرد بر من به قبول توبه . به درستى كه تو ، تويى نيك برگردنده به قبول توبه ، كه بخشاينده و مهربانى» .
