۳۳۱۲.از او ، از ابن محبوب ، از علاء بن رزين ، از محمد بن مسلم روايت است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام را سؤال كردم از تسبيح . فرمود كه :«چيز موظّفى را كه قدرش معيّن باشد نمى دانم ، غير از تسبيح فاطمه ـ عليها السّلام ـ ، و ده مرتبه بعد از صبح مى گويد : لا اِلهَ اِلَا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَعَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ؛ «نيست خدايى ، مگر خدا ، در حالتى كه تنها است . نيست شريكى از براى او ، و او را است پادشاهى و او را است ستايش ، و او بر هر چيزى توانا است» ، و تسبيح مى كند آن چه خواهد بر سبيل استحباب» .

3313. محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از اسماعيل بن جابر ، از ابوعبيده حذّاء روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه : هر كه در هنگامى كه صبح طالع مى شود ، ده مرتبه بگويد كه : لَا إِلهَ إِلَا اللّهُ وَحْدَهُ ... وَهُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ؛ «نيست خدايى ، مگر خدا ، در حالتى كه تنها است . نيست شريكى از براى او . او را است پادشاهى و او راست ستايش . زنده مى گرداند و مى ميراند و مى ميراند و زنده مى گرداند ، و او است زنده اى كه نمى ميرد . به دست او است خوبى و او بر هر چيزى توانا است» ، و ده مرتبه : اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ؛ «خداوندا! صلوات فرست بر محمد و آل محمد» ، و سى و پنج مرتبه : سبحان اللّه ؛ «پاك و منزه مى شمارم خدا را» ، و سى و پنج مرتبه : لا اله الّا اللّه؛ «نيست خدايى ، مگر خدا» ، و سى و پنج مرتبه : الحمدللّه ؛ «ستايش مر خدا را است» ، بگويد ، در آن صباح از جمله غافلان و بى خبران نوشته نشود ، و هرگاه در شام اينها را بگويد ، در آن شب از غافلان نوشته نشود»

۳۳۱۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد ، از محمد بن فضيل روايت كرده است كه گفت : به امام محمدتقى عليه السلام نوشتم و از آن حضرت سؤال مى كردم كه دعايى را به من تعليم فرمايد؛ پس به من نوشت كه :«چون صبح و شام كنى ، مى گويى كه : اللّهُ اللّهُ اللّهُ رَبِّيَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ ، لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً؛ «خدا ، خدا ، خدا ، پروردگار من است كه بخشنده است و مهربان . شريك نمى سازم با او چيزى» ، و اگر بر اين زياد كنى ، خوب يا خوب تر است . بعد از آن ، دعا مى كنى آن چه از برايت در حاجتت ظاهر شده ، كه همين از براى هر چيزى هست به اذن خداى ـ تعالى ـ ، و خدا آن چه خواهد ، مى كند» .

۳۳۱۲.عَنْهُ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام عَنِ التَّسْبِيحِ، فَقَالَ:«مَا عَلِمْتُ شَيْئاً مُوَظَّفاً غَيْرَ تَسْبِيحِ فَاطِمَةَ عليهاالسلام، وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ بَعْدَ الْفَجْرِ تَقُولُ: لَا إِلهَ إِلَا اللّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيِي وَ يُمِيتُ، وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَ يُسَبِّحُ مَا شَاءَ تَطَوُّعاً».

۳۳۱۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام :«مَنْ قَالَ حِينَ يَطْلُعُ الْفَجْرُ: لَا إِلهَ إِلَا اللّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ ، وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيِي وَ يُمِيتُ، وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي، وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ، وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ عَشْرَ مَرَّاتٍ، وَ صَلّى عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ، وَ سَبَّحَ خَمْساً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً، وَ هَلَّلَ خَمْساً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً، وَ حَمِدَ اللّهَ خَمْساً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً، لَمْ يُكْتَبْ فِي ذلِكَ الصَّبَاحِ مِنَ الْغَافِلِينَ؛ وَ إِذَا قَالَهَا فِي الْمَسَاءِ، لَمْ يُكْتَبْ فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ مِنَ الْغَافِلِينَ».

۳۳۱۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ، قَالَ:
كَتَبْتُ إِلى أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي عليه السلام أَسْأَلُهُ أَنْ يُعَلِّمَنِي دُعَاءً، فَكَتَبَ إِلَيَّ:«تَقُولُ إِذَا أَصْبَحْتَ وَ أَمْسَيْتَ: اللّهُ اللّهُ اللّهُ رَبِّيَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ، لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً وَ إِنْ زِدْتَ عَلى ذلِكَ فَهُوَ خَيْرٌ، ثُمَّ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ فِي حَاجَتِكَ، فَهُوَ لِكُلِّ شَيْءٍ بِإِذْنِ اللّهِ تَعَالى ؛ يَفْعَلُ اللّهُ مَا يَشَاءُ».