۳۳۲۹.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار و محمد بن اسماعيل ، از فضل بن شاذان هر دو ، از صفوان بن يحيى ، از عبدالرحمان بن حجّاج روايت كرده اند كه گفت : چون امام جعفر صادق عليه السلام در آخر شب برمى خاست ، آواز خود را بلند مى كرد تا به مردم آن خانه بشنواند ، يا آنكه ايشان بشنوند ، و مى فرمود كه :«اللّهُمَّ أَعِنِّي عَلى هَوْلِ الْمُطَّلَعِ ، وَوَسِّعْ عَلَيَّ ضِيقَ الْمَضْجَعِ ، وَارْزُقْنِي خَيْرَ مَا قَبْلَ الْمَوْتِ ، وَارْزُقْنِي خَيْرَ مَا بَعْدَ الْمَوْتِ؛ خداوندا! يارى ده مرا از ترس موضع اطّلاع ، و فراخى ده بر من تنگى خوابگاه را ، و روزى كن مرا خوبى آن چه پيش از مردن است ، و روزى كن مرا آنچه بعد از مردن است» .
۳۳۳۰.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از بعضى از اصحاب خويش روايت كرده و آن را مرفوع ساخته ، گفت كه :«چون خواهى كه بخوابى ، مى گويى : اللّهُمَّ إِنْ أَمْسَكْتَ نَفْسِي فَارْحَمْهَا ، وَإِنْ أَرْسَلْتَهَا فَاحْفَظْهَا؛ خداوندا! اگر نگاه دارى جان مرا ، پس بر آن رحم كن ، و اگر رها مى كنى ، پس نگاه دار آن را» .
۳۳۳۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن خالد و حسين بن سعيد هر دو ، از نضر بن سويد ، از يحيى حلبى ، از ابواسامه روايت كرده اند كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه در هنگامى كه خوابگاه خود را فرا مى گيرد و مى خوابد ، صد مرتبه سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ»۱ را بخواند ، آن چه پيش از آن عمل كرده در پنجاه سال ، از برايش آمرزيده شود» . يحيى گفت : پس از سماعه اين را پرسيدم ، گفت كه : حديث كرد مرا ابوبصير و گفت كه : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه اين را مى فرمود ، و فرمود كه : «اى ابومحمد! به درستى كه تو اگر اين را تجربه كنى ، درست خواهى يافت» .
۳۳۳۲.چند نفر از اصحاب ما ، از سهل بن زياد و احمد بن محمد هر دو روايت كرده اند ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله چون به سوى فراش خويش جا مى گرفت ، مى فرمود كه : اَللّهُمَّ بِاِسْمِكَ أحْيَا وَبِاسْمِكَ أَمُوتُ؛ «خداوندا! به نام تو زنده مى باشم و به نام تو مى ميرم» ، و چون از خواب برمى خاست ، مى فرمود : الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي أَحْيَانِي بَعْدَ مَا أَمَاتَنِي ، وَإِلَيْهِ النُّشُورُ؛ ستايش مر خدايى را است كه زنده گردانيده مرا ، بعد از آنكه ميرانده بوده مرا ، و به سوى او است برخاستن» ، و گفت كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه : «هر كه در نزد خواب ، سه مرتبه آية الكرسى ، و آيه اى كه در سوره آل عمران است؛ يعنى «شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ وَالْمَلائِكَةُ»۲ تا آخر ، و آيه سخره (يعنى : «اِنَّ رَبِّكُمْ اللّهُ» تا «تَبارَكَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ»۳ كه در سوره اعراف است) ، و آيه حم سجده را يعنى : «سَنُريهِمْ اياتِنا فِى الْافاقِ» تا «بِكُلِّ شَيْئٍ مُحيطٌ» ) ۴ بخواند ، دو شيطان بر او موكّل شوند كه او را حفظ كنند از سركشان شياطين؛ خواه آن دو شيطان خواهند ، و خواه ابا داشته باشند . و با آن دو شيطان ، سى فرشته باشند از جانب خدا ، كه خداى عز و جل را حمد كنند ، واو را تسبيح و تهليل و تعظيم نمايند (و «الحمدللّه و سبحان اللّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر» گويند) ، و از آن جناب آمرزش طلبند ، تا آن بنده بيدار شود از خواب ، و ثواب اين از براى او است» .
