459
تحفة الأولياء ج4

۳۳۳۳.احمد بن محمد كوفى ، از حمدان قلانسى ، از محمد بن وليد ، از ابان ، از عامر بن عبيداللّه بن جذاعه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ كس نيست كه آخر سوره كهف (يعنى : «قُلْ اِنَّما»۱ ، تا آخر سوره را) در نزد خواب بخواند ، مگر آنكه بيدار شود در آن ساعتى كه مى خواهد» .

۳۳۳۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود : هر كه خواهد كه چيزى از شب را برخيزد و خوابگاه خود را فرا گيرد و بخوابد ، بايد كه بگويد : اللّهُمَّ لَا تُؤْمِنِّي مَكْرَكَ ، وَلَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ ، وَلَا تَجْعَلْنِي مِنَ الْغَافِلِينَ؛ «خداوندا! ايمن مگردان مرا از مكر خود ، و فراموشى مده مرا از ياد خود ، و مگردان مرا از جمله بى خبران» ، مگر آنكه خداى ـ تعالى ـ فرشته اى را بر او بگمارد ، كه او را در آن ساعت بيدار كند» .

50 . باب در ذكر دعا ، چون آدمى از منزلش بيرون رود

۳۳۳۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابوايّوب خزّاز ، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت : حضرت امام جعفر صادق عليه السلام را ديدم كه لب هاى خود را مى جنبانيد ، در هنگامى كه مى خواست بيرون رود ، و آن حضرت بر در ايستاده بود . پس عرض كردم كه : من تو را ديدم كه لب هاى خود را مى جنبانيدى ، در هنگامى كه بيرون آمدى ، پس آيا هيچ گفتى؟ فرمود :«آرى ، به درستى كه آدمى چون از منزلش بيرون آيد ، و در هنگامى كه مى خواهد بيرون آيد ، سه مرتبه : اللّه اكبر ، بگويد و بگويد : بِاللّهِ أَخْرُجُ ... إِنَّ رَبِّي عَلى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ؛ «به يارى خدا پا بيرون بردم ، و به يارى خدا داخل مى شوم ، و بر خدا توكل مى كنم . خداوندا! بگشا از برايم در صبح ۲ را به خوبى ، و به آخر رسان از برايم به خوبى ، و نگاه دار مرا از بدى هر جنبنده اى ، كه تو فراگيرنده اى موى پيشانيش را . به درستى كه پروردگارم بر راه راست است» ، پيوسته در ضمان خداى ـ تعالى ـ باشد ، تا آنكه او را برگرداند به سوى جايى كه در آن بوده» . محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از ابوايّوب ، از ابوحمزه ، مثل اين را روايت كرده است .

1.كهف، ۱۱۰.

2.نسخه ناخوانا است .


تحفة الأولياء ج4
458

۳۳۳۳.أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْكُوفِيُّ، عَنْ حَمْدَانَ الْقَلَانِسِيِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِيدِ، عَنْ أَبَانٍ، عَنْ عَامِرِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ بْنِ جُذَاعَةَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَا مِنْ أَحَدٍ يَقْرَأُ آخِرَ الْكَهْفِ عِنْدَ النَّوْمِ إِلَا تَيَقَّظَ فِي السَّاعَةِ الَّتِي يُرِيدُ».

۳۳۳۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله : مَنْ أَرَادَ شَيْئاً مِنْ قِيَامِ اللَّيْلِ وَ أَخَذَ مَضْجَعَهُ فَلْيَقُلْ: اللّهُمَّ لَا تُؤْمِنِّي مَكْرَكَ، وَ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ، وَ لَا تَجْعَلْنِي مِنَ الْغَافِلِينَ ، أَقُومُ سَاعَةَ كَذَا وَ كَذَا ، إِلَا وَكَّلَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ بِهِ مَلَكاً يُنَبِّهُهُ تِلْكَ السَّاعَةَ».

50 ـ بَابُ الدُّعَاءِ إِذَا خَرَجَ الْاءِنْسَانُ مِنْ مَنْزِلِهِ

۳۳۳۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ الْخَرَّازِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، قَالَ:رَأَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يُحَرِّكُ شَفَتَيْهِ حِينَ أَرَادَ أَنْ يَخْرُجَ وَ هُوَ قَائِمٌ عَلَى الْبَابِ، فَقُلْتُ: إِنِّي رَأَيْتُكَ تُحَرِّكُ شَفَتَيْكَ حِينَ خَرَجْتَ، فَهَلْ قُلْتَ شَيْئاً؟
قَالَ: «نَعَمْ، إِنَّ الْاءِنْسَانَ إِذَا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ، قَالَ حِينَ يُرِيدُ أَنْ يَخْرُجَ: اللّهُ أَكْبَرُ، اللّهُ أَكْبَرُ ـ ثَلَاثاً ـ بِاللّهِ أَخْرُجُ، وَ بِاللّهِ أَدْخُلُ، وَ عَلَى اللّهِ أَتَوَكَّلُ ـ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ـ اللّهُمَّ افْتَحْ لِي فِي وَجْهِي هذَا بِخَيْرٍ، وَ اخْتِمْ لِي بِخَيْرٍ، وَ قِنِي شَرَّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا، إِنَّ رَبِّي عَلى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ لَمْ يَزَلْ فِي ضَمَانِ اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ حَتّى يَرُدَّهُ اللّهُ إِلَى الْمَكَانِ الَّذِي كَانَ فِيهِ».
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، مِثْلَهُ.

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305800
صفحه از 791
پرینت  ارسال به