۳۳۳۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از عثمان بن عيسى ، از ابوحمزه كه گفت : رخصت طلبيدم كه بر امام محمد باقر عليه السلام داخل شويم . پس به سوى من بيرون آمد و لبهايش مى جنبيد . پس در اين باب با آن حضرت سخن گفتم . فرمود كه :«آيا به اين عالم و دانا شدى و فهميدى ، اى ثمالى؟!» عرض كردم : آرى ، فداى تو گردم! فرمود : «به خدا سوگند كه من به كلامى تكلّم كردم ، كه هرگز هيچ كس به آن تكلّم نكرده ، مگر آنكه خدا از او كفايت نموده ، آن چه را كه مقصود او بوده از امر دنيا و آخرتش» . ابوحمزه گفت كه : به آن حضرت عرض كردم كه : مرا به آن خبر ده . فرمود : «آرى ، هر كه در هنگامى كه از منزلش بيرون مى آيد ، بگويد كه : بِسْمِ اللّهِ ، حَسْبِيَ اللّهُ ، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ ، اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ أُمُورِي كُلِّهَا ، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيَا وَعَذَابِ الْاخِرَةِ؛ «به نام خدا ، و توكّل كردم بر خدا . خداوندا! همانا من سؤال مى كنم از تو خوبى كارهايم را همه ، و پناه مى برم به تو از رسوايى و خوارى دنيا و عذاب آخرت» ، خدا از او كفايت كند ، آن چه را كه مقصود او باشد از امر دنيا و آخرتش» .
۳۳۳۸.از او ، از على بن حكم ، از عاصم بن حميد ، از ابوبصير ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«هر كه در وقتى كه از در خانه خويش بيرون مى رود ، بگويد كه : أَعُوذُ بِمَا عَاذَتْ بِهِ مَلَائِكَةُ اللّهِ ... أُجِيرُ نَفْسِي بِاللّهِ مِنْ كُلِّ شَرٍّ؛ «پناه مى برم به آنچه پناه برده اند به آن ، فرشتگان خدا از براى اين روز تازه ، كه چون پنهان شوى ، آفتابش برنگردد از بدى نفس خود ، و از بدى غير خود ، و از بدى شياطين ، و از بدى آنكه عداوت ورزد با دوستان خدا ، و از بدى پرى و مردم ، و بدى درندگان و جنبندگان زمين ، و بدى مرتكب شدن محرّمات ، همه آنها . پناه مى دهم جان خودم را به خدا از هر بدى» ، خدا او را بيامرزد ، و توبه اش را قبول فرمايد ، و مقصودش را از او كفايت كند ، و او را از بد كردن منع فرمايد ، و از بدى نگاه دارد» .
۳۳۳۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن محبوب ، از معاوية بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون از منزل خود بيرون آيى ، بگو : بِسْمِ اللّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ ... وَتَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَمِلَّةِ رَسُولِكَ؛ به نام خدا . توكّل كردم بر خدا . نيست گرديدنى و نه توانايى ، مگر به خدا . خداوندا! به درستى كه سؤال مى كنم از تو ، خوبى آن چه بيرون آمده ام از براى آن ، و پناه مى برم به تو ، از بدى آن چه بيرون شده ام از براى آن . وسعت ده بر من نعمت خود را ، و كار فرما مرا در فرمان بردارى خود ، و بگردان رغبت را در آن چه در نزد تو است ، و بميران مرا بر كيش خود و كيش پيغمبر خود ، صلوات فرستد خدا بر او و آل او» .
