465
تحفة الأولياء ج4

۳۳۴۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از محمد بن على ، از عبدالرحمان بن ابى هاشم ، از ابوخديجه كه گفت : حضرت امام جعفر صادق عليه السلام چون از منزل خويش بيرون مى رفت ، مى فرمود :«اللّهُمَّ بِكَ خَرَجْتُ ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ ، وَبِكَ آمَنْتُ ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ؛ اللّهُمَّ بَارِكْ لِي فِي يَوْمِي هذَا ، وَارْزُقْنِي فَوْزَهُ وَفَتْحَهُ وَنَصْرَهُ وَطَهُورَهُ وَهُدَاهُ وَبَرَكَتَهُ ، وَاصْرِفْ عَنِّي شَرَّهُ وَشَرَّ مَا فِيهِ ؛ بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَاللّهُ أَكْبَرُ ، وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ اللّهُمَّ إِنِّي قَدْ خَرَجْتُ ، فَبَارِكْ لِي فِي خُرُوجِي ، وَانْفَعْنِي بِهِ؛ خداوندا! به تو بيرون رفتم ، و از براى تو اسلام آوردم ، و به تو گرويدم ، و بر تو توكل كردم . خداوندا! مبارك گردان بر من در همين روز ، و روزى كن مرا رستگارى آن ، و گشاد آن ، و يارى آن ، و پاكى آن ، و راهنمايى آن ، و بركت آن ، و بگردان از من بدى آن را ، و بدى آنچه در آن است . به نام خدا ، و به خدا ، و خدا بزرگ است ، و ستايش مر خدايى را است كه پروردگار جهانيان است . خداوندا! به درستى كه من به حقيقت بيرون آمده ام ، پس مبارك گردان از برايم ، و نفع ده مرا به آن» ، و فرمود كه : چون در منزلش داخل مى شد ، همين را مى فرمود .

۳۳۴۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از محمد بن سنان ، از حضرت امام رضا روايت كرده است كه فرمود :«چون پدرم عليه السلام از منزلش بيرون مى آمد ، مى فرمود كه : بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ... فَأْتِنِي بِهِ فِي عَافِيَةٍ؛ به نام خداى بخشاينده مهربان . بيرون آمدم به نيرومندى خدا و توانايى او ، نه نيرومندى از من و نه توانايى من؛ بلكه ، نيرومندى تو و توانايى تو . اى پروردگار من در حالتى كه در پى روزى توام ، پس بياور آن را نزد من در عافيت» .

۳۳۴۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حسن بن عطيّه ، از عمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت : امام جفعر صادق عليه السلام فرمود كه :«هر كه در هنگامى كه از منزلش بيرون مى آيد ، ده مرتبه سوره «قُلْ هُوَاللّهُ أَحَدٌ» را بخواند ، پيوسته در حفظ و نگاهدارى خداى ـ تعالى ـ باشد ، تا به سوى منزل خود برگردد» .

۳۳۴۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از موسى بن قاسم ، از صبّاح حذّاء كه گفت : امام موسى كاظم عليه السلام فرمود كه :«چون خواهى كه به سفر روى ، بر در خانه ات بايست ، و سوره فاتحة الكتاب را بخوان در پيش رو ، و از جانب راست ، و از جانب چپ ، و سوره «قُلْ هُوَاللّهُ أَحَدٌ» را ، در پيش رو ، و از جانب راست ، و از جانب چپت ، و همچنين سوره «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» و «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» را ، در پيش رو ، و از جانب راست ، و از جانب چپت بخوان ، بعد از آن بگو كه : اللّهُمَّ احْفَظْنِي ، وَاحْفَظْ مَا مَعِي ، وَسَلِّمْنِي وَسَلِّمْ مَا مَعِي ، وَبَلِّغْنِي وَبَلِّغْ مَا مَعِي بَلَاغاً حَسَناً؛ خداوندا! نگاه دار مرا و نگاه دار آن چه را كه با من است ، و سالم بدار مرا و سالم بدار آن چه را كه با من است ، و برسان مرا و برسان آن چه را كه با من است ، رسانيدنى نيكو» ، پس فرمود كه : «آيا نديده اى كه مرد محفوظ مى باشد و آن چه با او است محفوظ نمى باشد ، و مسلّم مى شود [= سلامت مى ماند] و آن چه با او است مسلّم نمى شود ، و رسانيده مى شود و آن چه با او است رسانيده نمى شود» .


تحفة الأولياء ج4
464

۳۳۴۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِي هَاشِمٍ، عَنْ أَبِي خَدِيجَةَ، قَالَ:
كَانَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام إِذَا خَرَجَ يَقُولُ:
«اللّهُمَّ بِكَ خَرَجْتُ، وَ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَ بِكَ آمَنْتُ، وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ؛ اللّهُمَّ بَارِكْ لِي فِي يَوْمِي هذَا، وَ ارْزُقْنِي فَوْزَهُ وَ فَتْحَهُ وَ نَصْرَهُ وَ طَهُورَهُ وَ هُدَاهُ وَ بَرَكَتَهُ، وَ اصْرِفْ عَنِّي شَرَّهُ وَ شَرَّ مَا فِيهِ ؛ بِسْمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ وَ اللّهُ أَكْبَرُ، وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ اللّهُمَّ إِنِّي قَدْ خَرَجْتُ، فَبَارِكْ لِي فِي خُرُوجِي، وَ انْفَعْنِي بِهِ» .
قَالَ: وَ إِذَا دَخَلَ فِي مَنْزِلِهِ، قَالَ ذلِكَ.

۳۳۴۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنِ الرِّضَا عليه السلام ، قَالَ:«كَانَ أَبِي عليه السلام إِذَا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ، قَالَ: بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، خَرَجْتُ بِحَوْلِ اللّهِ وَ قُوَّتِهِ لَا بِحَوْلٍ مِنِّي وَ لَا قُوَّتِي، بَلْ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ، يَا رَبِّ مُتَعَرِّضاً لِرِزْقِكَ، فَأْتِنِي بِهِ فِي عَافِيَةٍ».

۳۳۴۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَطِيَّةَ، عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«مَنْ قَرَأَ «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» حِينَ يَخْرُجُ مِنْ مَنْزِلِهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ ، لَمْ يَزَلْ فِي حِفْظِ اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ وَ كِلَاءَتِهِ حَتّى يَرْجِعَ إِلى مَنْزِلِهِ».

۳۳۴۳.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ، عَنْ صَبَّاحٍ الْحَذَّاءِ، قَالَ: قَالَ أَبُو الْحَسَنِ عليه السلام :«إِذَا أَرَدْتَ السَّفَرَ، فَقِفْ عَلى بَابِ دَارِكَ، وَ اقْرَأْ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ أَمَامَكَ وَ عَنْ يَمِينِكَ وَ عَنْ شِمَالِكَ ، وَ «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» أَمَامَكَ وَ عَنْ يَمِينِكَ وَ عَنْ شِمَالِكَ ،وَ «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» وَ «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» أَمَامَكَ وَ عَنْ يَمِينِكَ وَ عَنْ شِمَالِكَ. ثُمَّ قُلِ: اللّهُمَّ احْفَظْنِي وَ احْفَظْ مَا مَعِي، وَ سَلِّمْنِي وَ سَلِّمْ مَا مَعِي، وَ بَلِّغْنِي وَ بَلِّغْ مَا مَعِي بَلَاغاً حَسَناً».
ثُمَّ قَالَ: «أَ مَا رَأَيْتَ الرَّجُلَ يُحْفَظُ وَ لَا يُحْفَظُ مَا مَعَهُ، وَ يَسْلَمُ وَ لَا يَسْلَمُ مَا مَعَهُ، وَ يَبْلُغُ وَ لَا يَبْلُغُ مَا مَعَهُ؟».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 306317
صفحه از 791
پرینت  ارسال به