۳۳۴۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن فضّال ، از حسن بن جهم ، از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون از منزلت بيرون آيى ، در سفر يا حضر بگو كه : بِسْمِ اللّهِ ، آمَنْتُ بِاللّهِ ، تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ مَا شَاءَ اللّهُ ، لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ؛ «به نام خدا . ايمان آوردم به خدا ، و توكّل كردم بر خدا . آن چه خواست خدا ، [همان] بود . نيست گرديدنى و نه توانايى ، مگر به خدا»؛ زيرا كه شياطين ، قائل اين كلام را كه تلقّى مى كنند و پيش راه او مى آيند ، برمى گردند . پس فرشتگان بر روى هاى ايشان مى زنند و مى گويند كه : راه و تسلّط شما بر او چيست ، و حال آنكه او خدا را نام برده ، و به او ايمان آورده ، و بر او توكّل كرده ، و مَا شَاءَ اللّهُ لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ گفته [است]؟» .
51 . باب در بيان دعا پيش از نماز
۳۳۴۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن نعمان ، از بعضى از اصحاب خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه :«اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمود : هر كه اين گفتار را بگويد در وقتى كه به نماز برخيزد ، پيش از آنكه به نماز ابتدا كند ، با محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله باشد : اللّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ ... فَإِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ «خداوندا! به درستى كه من رو مى آورم به سوى تو به محمد و آل محمد ، و پيش بدار ايشان را در پيش روى نمازم ، و تقرّب مى جويم به ايشان به سوى تو . پس بگردان مرا به واسطه ايشان ، صاحب جاه در دنيا و آخرت ، و از جمله مقرّبان تو . منّت گذاشتى بر من به شناختى از ايشان . پس ختم كن از برايم به فرمان بردن ايشان ، و شناخت ايشان ، و دوستى ايشان . پس به درستى كه آن نيك بختى است ، و ختم كن از برايم به آن . پس به درستى كه تو بر هر چيز توانايى» ، پس نماز مى كنى و چون از نماز فارغ شوى ، مى گويى كه : اللّهُمَّ اجْعَلْنِي مَعَ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ... إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ خداوندا! بگردان مرا با محمد و آل محمد در هر عافيت و زحمتى ، و بگردان مرا با محمد و آل محمد در هر ماندن گاه وبازگشتگاه . خداوندا! بگردان زندگى مرا چون زندگى ايشان ، و مردن مرا چون مردن ايشان ، و بگردان مرا با ايشان در جاى ها همه آن ، و جدايى مينداز در ميان من و ايشان . به درستى كه تو بر هر چيزى توانايى» .
۳۳۴۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از بعضى از اصحاب ما كه آن را مرفوع ساخته گفت كه : پيش از آنكه در نماز داخل شوى ، مى گويى كه :«اللّهُمَّ إِنِّي أُقَدِّمُ مُحَمَّداً نَبِيَّكَ صلى الله عليه و آله ... يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ؛ خداوندا! به درستى كه من پيش مى دارم محمد را كه پيغمبر تو است ـ صلوات فرستد خدا بر او و آل او ـ در پيش روى خود ، و رو مى آورد به او به سوى تو در مطلوب خود . پس بگردان مرا به او ، صاحب جاه در دنيا و آخرت ، و از جمله مقربان . خداوندا! بگردان نمازهاى مرا به ايشان پذيرفته ، و گناه مرا به ايشان آمرزيده شده ، و دعاى مرا به ايشان اجابت شده ، اى مهربان تر از همه مهربانان!» .
