۳۳۵۱.على بن ابراهيم روايت كرده ، از پدرش و محمد بن اسماعيل ، از فضل بن شاذان و هر دو ، از ابن ابى عمير ، از ابراهيم بن عبدالحميد ، از صبّاح بن سيابه ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت : حضرت فرمود :«هر كه چون نماز مغرب را به جا آورد ، سه مرتبه بگويد : الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ ، وَلْا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ؛ «ستايش مر خدايى را است كه مى كند آنچه را كه خواهد ، و نمى كند آنچه را كه مى خواهد غير او» ، خير و خوبى بسيار به او عطا شود» .
۳۳۵۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش كه آن را مرفوع ساخته ، گفت كه :«بعد از نماز شام و خفتن مى گويد : اللّهُمَّ بِيَدِكَ مَقَادِيرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ... وَنَعِيمٍ لَا يَزُولُ؛ خداوندا! به دست تو است اندازه هاى شب و روز ، و اندازه هاى دنيا و آخرت ، و اندازه هاى مرگ و زندگى ، و اندازه هاى آفتاب و ماه ، و اندازه هاى يارى و فرو گذارى ، و اندازه هاى بى نيازى و درويشى . خداوندا! بركت ده از براى من در دين من و دنياى من ، و در تن من و كسان من و فرزندان من . خداوندا! باز دار از من فاسقان عرب و عجم ، و پرى و آدمى را ، و بگردان بازگشت مرا به سوى خوبى ، هميشه ، و نعمتى كه برطرف نمى شود» .
۳۳۵۳.از او ، از بعضى از اصحابش روايت است كه آن را مرفوع ساخته ، گفت كه :«هر كه بعد از هر نماز ، سه مرتبه بگويد كه : يَا ذَا الْجَلَالِ وَالْاءِكْرَامِ ، ارْحَمْنِي مِنَ النَّارِ؛ «اى خداوند بزرگوارى و نوازش! رحم كن مرا از آتش» ، و حال آنكه ريش خود را به دست راستش گرفته باشد ، و دست چپش را بلند كرده ، باطن آن به سوى آسمان باشد ، بعد از آن بگويد كه : أَجِرْنِي مِنَ الْعَذَابِ الْأَلِيمِ؛ «پناه ده مرا از عذاب دردناك درآورنده» ، بعد از آن دستش را از ريشش مؤخّر دارد ، و دستش را بلند گرداند ، و باطن آن را به سوى آسمان قرار دهد ، و بگويد كه : يَا عَزِيزُ يَا كَرِيمُ ، يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ؛ «اى ارجمند! اى گرانمايه اى بخشاينده! اى مهربان!» ، و هر دو دستش را بگرداند و باطن آنها را به سوى آسمان قرار دهد ، بعد از آن سه مرتبه بگويد كه : أَجِرْنِي مِنَ الْعَذَابِ الْأَلِيمِ؛ «پناه ده مرا از عذاب دردناك دردآورنده» ، و بگويد كه : صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَالْمَلَائِكَةِ وَالرُّوحِ؛ «صلوات فرست بر محمد و آل محمد و فرشتگان و روح» ، خدا او را بيامرزد و از او راضى شود ، و مغفرتش را پيوند كند به طلب آمرزش همه آفريدگان از براى او ، مگر ثقلين ـ يعنى جن و انس ـ ، تا بميرد . و چون از تشهّد فارغ شوى ، دستهايت را بردار و بگو : اللّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً عَزْماً جَزْماً ... وَصَلَّى اللّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ آمِينَ؛ خداوندا! بيامرز مرا آمرزشى ، دل بدان نهاده و وانگذارد گناهى را ، و مرتكب نشوم بعد از آن حرامى را هرگز ، و عافيت ده مرا ، عافيتى كه زحمتى نباشد بعد از آن هرگز ، و راه نما مرا ، راهنمايى كه گمراه نشوم بعد از آن هرگز ، و نفع ده مرا ، اى پروردگار من! به آن چه تعليم داده اى مرا ، و بگردان آن را از براى من ، و مگردان آن را بر من ، و روزى كن مرا آن قدر كه بس باشد ، و خشنود گردان مرا به آن ، اى پروردگار من! و بازگشت كن بر من ، اى خدا! اى خدا! اى خدا! اى بخشاينده! اى بخشاينده! اى بخشاينده! اى مهربان! اى مهربان! اى مهربان! رحم كن مرا از آتش صاحب زبانه ، و بگشا بر من از گشادى روزى خود ، و راه نما مرا به سوى آن چه اختلاف شده است در آن از حق ، به دستور خويش ، و نگاه دار مرا از ديو سركش رانده شده ، و برسان به محمد ، صلوات فرستد خدا بر او و آل او ، از من درود فراوانى و سلام ، و راه نما مرا به رهنمايى خود ، و بى نياز گردان مرا به بى نيازى خود ، و بگردان مرا از دوستان خود كه صاحب اخلاص اند ، و صلوات فرست خداوندا! بر محمد و آل محمد . خداوندا اجابت كن» ، و فرمود كه : «هر كه بعد از هر نماز اين را بگويد ، خداى ـ تعالى ـ در قبرش روحش را بر او برگرداند ، و زنده باشد وروزى داده شده ، وبه ناز و نعمت پرورده و شادان ، تا روز قيامت» .
