53 . باب دعا از براى روزى
۳۳۶۲.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن خالد و حسين بن سعيد ، هر دو ، از قاسم بن عروه ، از ابوجميله ، از معاويه بن عمّار روايت كرده اند كه گفت : از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم كه دعايى به جهت روزى به من تعليم فرمايد . پس دعايى به من تعليم فرمود ، كه چيزى نديدم كه بيش از آن روزى را جلب كند . فرمود :«بگو كه : اللّهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ ... وَمِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ ، وَمِنْ يَدِكَ الْمَلْأى أَسْأَلُ؛ خداوندا! روزى كن مرا از فضل خود و احاطه كننده و حلال پاكيزه ، روزى فراخ ، حلال ، پاكيزه اى را ، كه كافى و بس باشد از براى دنيا و آخرت . ريختنى بعد از ريختنى ، سازگار ، خوش گوار ، از غير رنج ، و نه منّتى از يكى از آفريدگانت ، مگر گشادى از فضل تو كه احاطه كننده است . پس به درستى كه تو گفتى كه : سؤال كنيد خدا را از فضلش . پس از فضل تو سؤال مى كنم ، و از بخشش تو سؤال مى كنم ، و از دست تو كه پُر است سؤال مى كنم» .
۳۳۶۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن فضّال ، از يونس ، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : هر آينه روزى را كاهل شمرده ام و دير به من مى رسد؛ پس حضرت در خشم شد . بعد از آن به من فرمود كه :«بگو : اللّهُمَّ إِنَّكَ تَكَفَّلْتَ بِرِزْقِي وَرِزْقِ كُلِّ دَابَّةٍ يَا خَيْرَ مَدْعُوٍّ ، وَيَا خَيْرَ مَنْ أَعْطى ، وَيَا خَيْرَ مَنْ سُئِلَ ، وَيَا أَفْضَلَ مُرْتَجًى ، افْعَلْ بِي كَذَا وَكَذَا؛ خداوندا! به درستى كه تو [خود را] پابند كرده اى ۱ به روزى من و روزى هر جنبنده . اى بهتر خوانده شده! و اى بهتر كسى كه عطا كرده! و اى بهتر كسى كه سؤال شده! و اى بهتر اميد داشته شده! بكن با من چنين و چنين» ۲ .
