۳۳۶۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از اسماعيل بن عبدالخالق روايت كرده است كه گفت : مردى از اصحاب پيغمبر صلى الله عليه و آله ، دير وقتى شد كه به خدمت آن حضرت نيامد ، بعد از آن به خدمتش آمد . رسول خدا صلى الله عليه و آله به او فرمود كه :«چه چيز باعث كاهلى تو از ما شد؟ و چرا دير به نزد ما آمدى؟» عرض كرد : بيمارى و پريشانى . حضرت به او فرمود : «آيا نمى خواهى كه دعايى به تو تعليم كنم كه خدا بيمارى و پريشانى را از تو ببرد؟» عرض كرد : بلى! يا رسول اللّه ! مى خواهم . فرمود : «بگو كه : لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ ... وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً؛ نيست گرديدنى و نه توانايى ، مگر به خداى بلندمرتبه بزرگ . توكل كردم بر زنده اى كه نمى ميرد ، و ستايش مر خدايى را است كه فرا نگرفته فرزندى را ، و نبود او را شريكى در پادشاهى ، و نبود او را اختياردارى از روى خوارى ، و تعظيم كن او را ، تعظيم كردنى» . اسماعيل گفت : پس آن مرد درنگ نكرد كه به سوى پيغمبر صلى الله عليه و آله برگشت و عرض كرد كه : يا رسول اللّه ! به حقيقت كه خدا بيمارى و پريشانى را از من برد .
۳۳۶۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از ابراهيم بن عمر يمانى ، از زيد شحّام ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«در باب طلب روزى ، در نماز واجبى دعا كن و حال آنكه تو در سجده باشى : يَا خَيْرَ الْمَسْؤُلِينَ ، وَيَا خَيْرَ الْمُعْطِينَ ، ارْزُقْنِي وَارْزُقْ عِيَالِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ؛ فَإِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ؛ اى بهترين سؤال شدگان! و اى بهترين بخشايندگان! روزى ده مرا و روزى ده عيال مرا از فضل خود؛ پس به درستى كه تو صاحب فضل بزرگى» .
۳۳۶۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد ، از محمد بن خالد ، از قاسم بن عروه ، از ابوجميله ، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام از احتياج شكايت كردم ، و از او سؤال نمودم كه دعايى در باب روزى به من تعليم فرمايد؛ پس دعايى به من تعليم فرمود ، كه از آن زمان كه به آن دعا كرده ام و آن را خوانده ام ، محتاج نشده ام . فرمود كه :«در نماز شب ، در حالى كه تو در سجده باشى ، بگو كه : يَا خَيْرَ مَدْعُوٍّ ... إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ اى بهتر خوانده شده! و اى بهتر سؤال شده! و اى واسع تر كسى كه عطا كرده! و اى بهتر اميد داشته شده! روزى ده مرا ، ووسعت ده بر مناز روزى خود ، و سبب ساز از برايم روزى را از جانب خود . به درستى كه تو بر هر چيزى توانايى» .
