۳۳۸۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از على بن اسباط ، از اسماعيل بن يسار ، از بعضى از كسانى كه او را روايت كرده اند گفت كه : گفت :«چون امرى به تو رسد ، در سجده خود بگو كه : يَا جَبْرَئِيلُ يَا مُحَمَّدُ ، يَا جَبْرَئِيلُ يَا مُحَمَّدُ؛ «اى جبرئيل! اى محمد! اى جبرئيل! اى محمد!» ، و اين را مكرّر مى كنى و مى گويى : اكْفِيَانِي مَا أَنَا فِيهِ ؛ فَإِنَّكُمَا كَافِيَانِ ، وَاحْفَظَانِي بِإِذْنِ اللّهِ؛ فَإِنَّكُمَا حَافِظَانِ ۱ ؛ كفايت كنيد از من آن چه را كه من در آنم ، پس به درستى كه شما كفايت كننده هاى منيد . و نگاه داريد مرا به رخصت خدا ، پس به درستى كه شما نگاه داران منيد» . ۲
۳۳۸۸.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از محمد بن اعين ، از بشر يا بشير بن مسلمه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«حضرت على بن الحسين عليه السلام مى فرمود كه : باك ندارم چون اين كلمات را بگويم ، اگر انس و جن بر من اجتماع كنند و خواهند كه به من ضرر برسانند ، و آن كلمات ، اين است : بِسْمِ اللّهِ ، وَبِاللّهِ ... فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِكَ؛ به نام خدا ، و به خدا ، و از خدا ، و به سوى خدا ، و در راه خدا ، و بر كيش فرستاده خدا . خداوندا! به سوى تو تسليم كردم و سپردم خودم را ، و به سوى تو متوجّه ساختم روى خود را ، و به سوى تو پناه دادم پشت خود را ، و به سوى تو بازگذاشتم . خداوندا! نگاه دار مرا به نگاهدارى ايمان از پيش روى من ، و از پشت سر من ، و از طرف راست من ، و از جانب چپ من ، و از زبَر من ، و از زير من ، و آن چه در جانب من است ، و باز دار از من به نيرومندى خود ، و توانايى خود؛ پس به درستى كه نيست نيرومندى و نه توانايى ، مگر به تو» . محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن ابى عمير ، مثل اين را روايت كرده است .
