۳۴۰۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابراهيم بن عبدالحميد ، از مردى روايت كرده است كه گفت : بر امام جعفر صادق عليه السلام داخل شدم و در نزد او شكايت كردم از دردى كه با من بود . فرمود :«بگو : بِسْمِ اللّهِ؛ «به نام خدا» ، بعد از آن دست خود را بر آن بكش و بگو : أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللّهِ ... وَمِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ عَلى نَفْسِي؛ «پناه مى برم به عزّت خدا ، و پناه مى برم به قدرت خدا ، و پناه مى برم به بزرگوارى خدا ، و پناه مى برم به بزرگى خدا ، و پناه مى برم به رسول خدا ، و پناه مى برم به نام هاى خدا از بدى آن چه مى ترسم ، و از بدى آن چه مى ترسم بر خودم» ، و هفت مرتبه اين را مى گويى» . راوى گفت كه : من چنان كردم و خداى عز و جل به اين واسطه درد را از من برد .
۳۴۱۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از وشّاء ، از عبداللّه بن سنان ، از عون روايت كرده است كه گفت : دست بر موضع درد بمال ، بعد از آن بگو :«بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ ، وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ؛ اللّهُمَّ امْسَحْ عَنِّي مَا أَجِدُ ؛ به نام خدا ، و به خدا ، و محمد ، فرستاده خدا است . صلوات فرستد خدا بر او و آل او ، و نيست گرديدنى و نه توانايى ، مگر به خداى بلندمرتبه بزرگ . خداوندا! مسح كن و پاك نما از من ، آن چه را كه مى يابم» ، بعد از آن دست خود را ميمالى و موضع درد را مسح مى كنى ، سه مرتبه .
۳۴۱۱.از او ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از محمد ، برادر عرام ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«دست راست خود را بر موضع درد مى گذارى ، بعد از آن مى گويى كه : بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ ، وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ؛ اللّهُمَّ امْسَحْ عَنِّي مَا أَجِدُ؛ «به نام خدا و به خدا . محمد ، فرستاده خدا است . صلوات فرستد خدا بر او و آل او ، و نيست گرديدنى و نه توانايى ، مگر به خدا . خداوندا! مسح كن از من ، آن چه را كه مى يابم» ، و درد را مسح مى كنى ، سه مرتبه» .
۳۴۱۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از عمرو بن عثمان ، از على بن عيسى ، از عمويش روايت كرده است كه گفت : به او گفتم كه : دعايى به من تعليم كن كه آن را بخوانم ، به جهت دردى كه به من رسيده . گفت :«بگو و حال آنكه تو ساجد باشى كه : يَا أَللهُ ، يَا رَحْمَانُ ... أَتَقَلَّبُ فِي قَبْضَتِكَ ؛ اى خدا! اى بخشاينده! اى پروردگار پرورندگان و خداى خدايان! و اى پادشاه پادشاهان! و اى بزرگ بزرگان! شفا ده مرا به شفاى خود ، از هر درد و بيمارى . پس به درستى كه من بنده توام كه مى گردم در مشت تو» .
