۳۴۱۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن ابى نجران ، از حمّاد بن عيسى ، از حريز ، از زراره ، از امام محمد باقر يا امام جعفر صادق عليهماالسلام روايت كرده است كه فرمود :«چون بر بيمار داخل شوى ، هفت مرتبه بگو : أُعِيذُكَ بِاللّهِ الْعَظِيمِ ، رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ ، مِنْ شَرِّ كُلِّ عِرْقٍ نَفَّارٍ ، وَمِنْ شَرِّ حَرِّ النَّارِ؛ پناه مى دهم تو را به خداى بزرگ ، پروردگار عرش بزرگ ، از بدى هر رگ ورم كننده ۱ ، و از بدى گرمى آتش تب يا برزخ» .
۳۴۱۴.از او ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از ابان بن عثمان ، از ثمالى ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«چون آدمى ناخوش شود ، بايد كه بگويد : بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ ، وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللّهِ ، وَأَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللّهِ عَلى مَا يَشَاءُ ، مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ؛ به نام خدا و به خدا و محمد رسول خدا است . صلوات فرستد خدا بر او و آل او . پناه مى برم به عزّت خدا ، و پناه مى برم به قدرت خدا ، بر آن چه مى خواهد از بدى آن چه مى يابم» .
۳۴۱۵.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن على ، از هشام جواليقى ، از امام جعفر صادق عليه السلام اين را روايت كرده است كه :«يَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَمُذْهِبَ الدَّاءِ ، أَنْزِلْ عَلى مَا بِي مِنْ دَاءٍ شِفَاءً؛ اى فرو فرستنده شفاء و برنده درد! فرو فرست بر آن چه با من است از درد ، شفايى را» .
۳۴۱۶.محمد بن يحيى ، از موسى بن حسن ، از محمد بن عيسى ، از ابواسحاق صاحب شعير ، از حسين خراسانى و او خبّاز[=نانوا ]بود روايت كرده است كه گفت : در نزد امام جعفر صادق عليه السلام شكايت كردم از دردى كه با من بود . فرمود كه :«چون نماز كردى ، دست خود را در موضع سجودت بگذار ، بعد از آن بگو : بِسْمِ اللّهِ ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله اشْفِنِي يَا شَافِي ـ لَا شِفَاءَ إِلَا شِفَاؤُكَ ـ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سُقْماً ، شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ؛ به نام خدا . محمد رسول خدا است . صلوات فرستد خدا بر او و آل او . شفا ده مرا اى شفادهنده! نيست شفايى ، مگر شفاى تو . شفايى كه وا نگذارد بيمارى را ، شفايى از هر درد و بيمارى» .
۳۴۱۷.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از بعضى از اصحاب خويش ، از ابوحمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«على ـ صلوات اللّه عليه ـ بيمار شد؛ پس رسول خدا صلى الله عليه و آله به نزد آن حضرت آمد و به او فرمود كه : بگو : اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ تَعْجِيلَ عَافِيَتِكَ ، وَصَبْراً عَلى بَلِيَّتِكَ ، وَخُرُوجاً إِلى رَحْمَتِكَ؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مى كنم تو را شتابانيدن عافيت تو ، و شكيبايى بر رنج و سختى تو ، و بيرون رفتنى به سوى رحمت تو» .
