59 . باب در بيان دعا در حفظ قرآن
۳۴۳۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از آنكه او را ذكر كرده ، از عبد اللّه بن سنان ، از ابان بن تغلب ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«مى گويى : اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ وَ لَمْ يَسْأَلِ الْعِبَادُ مِثْلَكَ ... يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مى كنم تو را ، و سؤال نكرده از بندگان ، مانند تو را . سؤال مى كنم تو را به حقّ محمد ، پيغمبر تو و فرستاده تو ، و ابراهيم ، دوست تو و برگزيده تو ، و موسى ، هم سخن تو و هم راز تو ، و عيسى ، سخن تو و روح تو ، و سؤال مى كنم تو را به نام هاى ابراهيم ، و تورات موسى ، و زبور داود ، و انجيل عيسى ، و قرآن محمد ، صلوات فرست خدا بر او و آل او ، و به هر پيغام نهانى كه پيغام داده اى آن را ، و قضايى كه روان ساخته اى آن را ، و حقّى كه حكم كرده اى آن را ، و بى نيازى كه بى نياز گردانيده اى آن را ، و گمراهى كه راه نموده اى او را ، و سائلى كه بخشنده اى او را ، و سؤال مى كنم تو را به نام تو ، كه نهاده اى آن را بر شب ، پس تار شده ، و به نام تو ، كه نهاده اى آن را بر روز ، پس روشن گرديده ، و به نام تو ، كه نهاده اى آن را بر زمين ، پس آرام گرفته ، و ستون نهاده اى به آن آسمان ها را ، پس به خود ايستاده ، و نهاده اى آن را بر كوه ها ، پس ثابت شده ، و به نام تو ، كه پراكنده كرده اى به آن روزى ها را ، و سؤال مى كنم تو را به نام تو ، كه زنده مى گردانى به آن مردگان را ، و سؤال مى كنم تو را به بندگاه هاى عزّت از عرش تو ، و پايان رحمت از كتاب تو . سؤال مى كنم تو را كه صلوات فرستى بر محمد و آل محمد ، و آنكه روزى كنى مرا حفظ كردن قرآن و انواع علم و دانش ، و آنكه ثابت گردانى آنها را در دل من و گوش من و چشم ديده من ، و آنكه آميزش دهى به آنها گوشت مرا و خون من و استخوان هاى من و مغز من ، و كار فرمايى به آنها شب من و روز من به رحمت خود و قدرت خود . به درستى كه نيست نيرومندى و نه توانايى ، مگر به تو ، اى زنده! اى پاينده!» . و گفته است كه در حديث ديگر اين زيادتى است كه : «وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِي دَعَاكَ ... وَ بِعَظَمَتِكَ وَ أَرْكَانِكَ؛ و سؤال مى كنم تو را به نام تو ، كه خوانده اند تو را به آن بندگان تو ، كه مستجاب كرده اى از براى ايشان و پيغمبران تو .پس آمرزيده اى ايشان را و رحم كرده اى بر ايشان . و سؤال مى كنم تو را به هر نامى كه فرو فرستاده اى آن را در كتاب خود ، و به نامت كه آرام گرفته به آن عرش تو ، و به نام تو كه يكتاى يگانه ، تنهاى طاق برتر است ، كه پر مى كند ركن ها را ، همه آنها . پاك پاكيزه پرمنفعت ، به غايت پاكيزه ، زنده پاينده ، روشنى آسمان ها و زمين ، بخشاينده مهربان ، بزرگ برتر ، و كتاب تو كه فرو فرستاده شده است به راستى و درستى ، و كلمات تو كه تمام اند ، و نور تو كه كامل است ، و به بزرگى تو و ستون هاى تو» . و در حديث ديگر فرمود كه : «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه خواسته باشد كه خداى ـ عزّ و جل ـ قرآن و علم را در دل او جا دهد ، بايد كه اين دعا را در ظرف پاكيزه اى بنويسد ، با عسل سفيد يا موم گرفته ، بعد از آن ، آن را بشويد به آب بارانى كه گرفته شده باشد ، پيش از آنكه به زمين رسد ، و در سه روز ، به ناشتا آن را بياشامد ، كه آن را حفظ مى كند ، انشاء اللّه » .
