۳۴۳۷.از او ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى روايت است كه آن را مرفوع ساخته به سوى اميرالمؤمنين عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا دعايى را به تو تعليم كنم كه قرآن را فراموش نكنى؟ و آن ، اين است كه : اللّهُمَّ ارْحَمْنِي بِتَرْكِ مَعَاصِيكَ ... لَا إِلهَ إِلَا أَنْتَ؛ خداوندا! رحم كن بر من به ترك كردن گناهانت ، هميشه ، مادام كه باقى گذارى مرا ، و رحم كن بر من از رنج كشيدن آنچه نمى خواهد مرا ، و روزى كن مرا به خوبى نظر و نظرگاه در آنچه خشنود سازد تو را از من ، و لازم گردان دل مرا حفظ كتابت ، چنان كه تعليم داده اى به من ، و روزى كن مرا كه بخوانم آن را بر طريقه اى كه خشنود سازد تو را از من . خداندا! روشنى ده به كتاب خود ديده مرا ، و بگشا به آن سينه مرا ، و فرج بخش به آن دل مرا ، و روان كن به آن زبان مرا و كارفرمايان تن مرا ، و توانايى ده مرا بر آن ، و يارى كن مرا بر آن . به درستى كه يارى كننده اى نيست بر آن ، مگر تو . نيست خدايى ، مگر تو» . و گفته است كه : بعضى از اصحاب ما ، از وليد بن صبيح ، از حفص اعور ، از امام جعفر صادق عليه السلام همين را روايت كرده است .
60 . باب دعاهاى مختصى از براى همه حاجت هاى دنيا و آخرت
۳۴۳۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از اسماعيل بن سهل ، از عبد اللّه بن جندب ، از پدرش ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«بگو : اللّهُمَّ اجْعَلْنِي أَخْشَاكَ ... وَ أَقِرَّ بِذلِكَ عَيْنِي؛ خداوندا! بگردان مرا كه بترسم از تو ، گويا كه من مى بينم تو را ، و نيك بخت كن مرا به پرهيزگارى تو ، و بدبخت مساز مرا به خرمى من ، به جهت نافرمانى هاى تو ، و بهترگزينى كن از برايم در قضاى خود ، و مبارك گردان از برايم در قدر خود ، تا دوست ندارم پس افكندن آنچه شتابانيده اى ، و نه شتابانيدن آنچه پس افكنده اى ، و بگردان بى نيازى مرا در خودم ، و بهره مند گردان مرا به گوشم و چشمم ، و بگردان اينها را باقى ماندگان از من ، و يارى كن مرا بر كسى كه ستم كرده به من ، و بنما به من در او قدرت خود را . اى پروردگار من! و روشن ساز به آن چشم مرا» .
