۳۴۳۹.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از صفوان بن يحيى ، از ابو سليمان جَصّاص ، از ابراهيم بن ميمون روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«اللّهُمَّ أَعِنِّي عَلى ... فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ؛ خداوندا! يارى ده مرا بر ترس روز قيامت ، و بيرون بر مرا از دنيا سالم ، و جفت گردان مرا به زنان سفيدروىِ نازك بدنِ گشاده چشم ، و كفايت كن از من زحمت و خرجى مرا و خرجى عيال من و خرجى مردمان ، و داخل گردان مرا به رحمت خود ، در بندگانت كه شايستگانند» .
۳۴۴۰.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از حريز ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«بگو كه : اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ ... وَ عَذَابِ الْاخِرَةِ ؛ خداوندا! به درستى كه من سؤال مى كنم تو را از هر خوبى كه احاطه كرده است به آن علم تو ، و پناه مى برم به تو از هر بدى كه احاطه كرده است به آن علم تو . خداوندا! به درستى كه من سؤال مى كنم از تو عافيت تو را در كارهايم ، همه آنها ، و پناه مى برم به تو از رسوايى دنيا و عذاب آخرت» .
۳۴۴۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى و چند نفر از اصحاب ما ، از سهل بن زياد ، هر دو روايت كرده اند ، از على بن زياد كه گفت : على بن بصير عريضه اى نوشت و از آن حضرت سؤال [درخواست ]مى كرد كه در پايين نامه اش دعايى از برايش بنويسد كه آن را به او تعليم فرمايد ، تا آن را بخواند و به واسطه آن ، از گناهان ، نگاه داشته شود ، و جامع مطالب دنيا و آخرت باشد . پس آن حضرت عليه السلام به خطّ مبارك خود نوشت :«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ... وَ أَسْأَلُكَ أَنْ لَا تَجْعَلَنِي فِي النَّارِ؛ «به نام خداى بخشاينده مهربان . اى كسى كه آشكار كرده نيكو و زيبايى را ، و پوشيده زشت را ، و ندريده پرده راز من! عفو ، اى گرانمايه! عفو ، اى خوش تجاوز و گذشت! و اى فراخ آمرزش! و اى گشاده دست ها به رحمت! و اى صاحب هر راز! و اى پايان هر شكايت و گله! اى گران مايه فروگذارنده! اى بزرگ عطا! اى آغازكننده هر نعمتى پيش از سزاوارى آن! اى پروردگار من! اى بزرگ من! اى آقاى من! اى پايان من! اى فريادرس من! صلوات فرست بر محمد و آل محمد ، و سؤال [درخواست ]مى كنم از تو كه قرار ندهى مرا در آتش» ، بعد از آن ، سؤال مى كنى آنچه از برايت ظاهر شد» .
