۳۴۵۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد كه آن را مرفوع ساخته ، گفت كه :«جبرئيل عليه السلام به خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه : پروردگارت به تو مى فرمايد كه : اگر خواسته باشى كه در روز و شب مرا عبادت كنى به وضعى كه سزاوار عبادت من است ، دست هايت را به سوى من بردار و بگو : اللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً ... وَ إِلهُنَا وَ مَلِيكُنَا؛ خداوندا! تو را است ستايش ، ستايشى هميشه ، با هميشگى تو ، و تو را است ستايش ، ستايشى كه نيست پايانى از برايش ، غير از علم تو ، و تو را است ستايش ، ستايشى كه نيست انتهايى براى آن جز خواست تو ، و تو را است ستايش ، ستايشى كه نيست پاداشى از براى گوينده آن ، مگر خشنودى تو . خداوندا! تو را است ستايش ، همه آن ، و تو را است منّت ، همه آن ، و تو را است نازيدن ، همه آن ، و تو را است زيبايى ، همه آن ، و تو را است روشنى ، همه آن ، و تو را است ارجمندى ، همه آن ، و تو را است بزرگى ، همه آن ، و تو را است دنيا ، همه آن ، و تو را است آخرت ، همه آن ، و تو را است شب و روز ، همه آن ، و تو را است آفرينش ، همه آن ، و به دست تو است خوبى ، همه آن ، و به سوى تو برمى گردد كار ، همه آن ، آشكار آن و نهان آن . خداوندا! تو را است ستايش ، ستايشى هميشه ، تويى خوش زحمت ، بزرگ ستايش ، تمام[كننده ]نعمت ها ، عدل [در] قضا ، بزرگ عطا ، خوب نعمت ها ، خدايى در زمين و خدايى در آسمان . خداوندا! تو را است ستايش در هفت آسمانِ سختِ محكم ، و تو را است ستايش در زمينِ بستر و قرارگاه ، تو را است ستايش به اندازه توانايى بندگان ، و تو را است ستايش به قدر وسعت شهرها ، و تو را است ستايش در كوه ها كه ميخ هاى زمين اند ، و تو را است ستايش در شب ، چون فرو پوشد ، و تو را است ستايش در روز ، چون روشن شود ، و تو را است ستايش در آخرت و نخستين ، و تو را است ستايش در درودها و قرآن بزرگ ، و پاك و منزّه است خدا ، و به ستايش او مشغولم ، و زمين ، همه ، يك مشت او را است در روز رستاخيز ، و آسمان ها پيچيده شده است به دست راستش . پاك است او و برتر از آنچه شرك مى آورند ، منزّه است خدا و به ستايش او مشغولم . هر چيزى نابودشونده است ، مگر ذات او . منزّهى تو ، اى پروردگار ما! و برترى و پرخيرى و به غايت پاكيزه اى . آفريده اى هر چيزى را به قدرت خود ، و مغلوب كرده اى هر چيزى را به عزت خود ، و برآمده اى زبَر هر چيزى به بلند شدن خود ، و غالب شده اى بر هر چيزى به قوّت خود ، و پديد آورده اى هر چيزى را به حكمت خود و علم خود ، و برانگيخته اى پيغمبران را ، و راه نموده اى شايستگان را به اذن خود ، و تقويت داده اى مؤمنان را به يارى خود ، و مقهور كرده اى خلايق را به سلطنت خود . نيست خدايى ، مگر تو . تنهايى كه نيست شريكى از براى تو ، نمى پرستيم غير تو را ، و سؤال نمى كنيم ، مگر تو را ، و رغبت نمى كنيم ، مگر به سوى تو . تويى موضع گِله ما و پايان رغبت ما ، و خداى ما و پادشاهى ما» .
