3455. چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از خلف بن حمّاد ، از عمرو بن ابى المقدام كه گفت : حضرت امام جعفر صادق عليه السلام اين دعا را بر من املا كرد كه آن حضرت فرمود و من نوشتم ، و اين دعايى است جامع مطالب دنيا و آخرت . بعد از حمد خدا و ثناى بر او مى گويى : «اللّهُمَّ أَنْتَ اللّهُ لَا إِلهَ إِلَا أَنْتَ ... مَا عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مَا لَمْ أَعْلَمْ ؛ خداوندا! تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه بردبارِ گرانمايه ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه صاحب عزّت و حكمتى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه يكتاى شكننده گام هايى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه پادشاه بزرگوارى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه مهربان آمرزگارى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه سخت حيله و مكرى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه بزرگ برترى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه شنواى بينايى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه عزيز و توانايى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه آمرزگار و مزد دهنده اى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه ستوده اى بزرگوارى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه آمرزگار دوستى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه بخشاينده و انعام كننده منّت گذارنده اى ، و تويى خدا كه نيست خدا ، مگر تو كه بردبار جزادهنده اى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه بزرگوارى يگانه ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه يكتاى يگانه اى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه پنهان و حاضرى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه هويدا و نهانى ، و تويى خدا كه نيست خدايى ، مگر تو كه به هر چيزى دانايى . تمام شد نور تو ، پس راه نمودى و گشودى دست خود را ، پس عطا فرمودى ، پروردگار ما! روى تو كريم ترين روى ها است ، و سويت بهترين سوى ها است ، و بخشش تو زيادترين بخشش ها و سازگارترين آنها است . فرمانبردار مى شوى ، پروردگار ما! پس مزد مى دهى و نافرمانى مى شوى ، پروردگار ما! پس مى آمرزى كسى را كه مى خواهى ، اجابت مى كنى بيچارگان را ، برمى دارى بدى را ، و مى پذيرى توبه را ، و عفو مى كنى از گناهان . جزا داده نمى شود نعمت هاى تو ، و شمرده نمى شود نعمت هاى تو ، و نمى رسد به ستايش تو گوينده اى .خداوندا! صلوات فرست بر محمد و آل محمد ، و شتاب ده بردن اندوه ايشان را ، و خوشى ايشان و راحت ايشان و شادى ايشان ، و بچشان به من مزه بردن اندوه ايشان را ، و نابود گردان دشمنان ايشان را ، از پرى و آدميان ، و بده به ما در دنيا خوبى را ، و در آخرت خوبى را ، و نگاه دار ما را از عذاب آتش ، و بگردان ما را از كسانى كه نيست ترسى بر ايشان ، و نه ايشان اندوهناك مى شوند ، و بگردان مرا از كسانى كه صبر كردند و بر پروردگارشان توكّل مى كنند ، و ثابت بدار مرا به گفتار پا بر جا در زندگى دنيا و در آخرت ، و بركت ده مرا در زندگى و مردگى و جاى ايستادن و زنده شدن و شمار و ترازو و ترس هاى روز قيامت ، و سالم بدار مرا بر صراط و بگذران مرا بر آن ، و روزى كن به من علم سودمند و يقين راست و پرهيزگارى و نيكوكارى و پارسايى و ترس از تو ، و بيمى كه برساند مرا نسبت به تو ، در حالى كه نزديك باشيم و دور نگرداند مرا ، و دوست دار مرا و دشمن مدار مرا ، و متوجّه شو مرا و فرو مگذار مرا ، و بده به من از همه خوبى دنيا و آخرت ، آنچه را كه دانسته ام از آن ، و آنچه ندانسته ام ، و پناه ده مرا از بدى همه آن ، به تمامه ، و آنچه دانسته ام از آن ، و آنچه ندانسته ام»
