۳۴۵۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از فضّالة بن ايّوب ، از معاوية بن عمّار كه گفت : به خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : چرا مرا به دعايى مخصوص نمى سازى؟ (يا آيا مرا به دعايى مخصوص نمى سازى؟) فرمود :«آرى . بگو : يَا وَاحِدُ ، يَا مَاجِدُ ... وَ لَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ؛ اى يكتا! اى بزرگوار! اى يگانه! اى پناه نيازمندان! اى كسى كه نزاد و زاده نشد و نبود او را همتا هيچ كس! اى ارجمند! اى گرانمايه! اى بخشاينده! اى شنونده دعاها! اى بخشنده تر كسى كه از او سؤال شده! و اى بهتر كسى كه عطا كرده! اى خدا! اى خدا! اى خدا! گفته اى ، و هر آينه به حقيقت كه خواند ما را نوح؛ پس هر آينه خوب جواب دهندگانى» ، بعد از آن ، امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه : «رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود : نَعَمْ ، لَنِعْمَ الْمُجِيبُ أَنْتَ ... أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا؛ آرى ، هر آينه خوب جواب دهنداى تو ، و خوب خوانده شده و خوب سؤال شده . سؤال مى كنم تو را به روشنى روى تو ، و سؤال مى كنم تو را به عزّت تو و توانايى تو و بزرگوارى تو ، و سؤال مى كنم تو را به پادشاهى تو و زره تو كه استوار است ، و به جمع تو و ركن ها و ستون هاى تو ، همه آنها ، و به حق محمد ، و به حقّ اوصياى بعد از محمد ، كه صلوات فرستى بر محمد و آل محمد ، و آنكه بكنى با من چنين و چنين» .
