۳۴۷۵.على ، از پدرش ، از عبد اللّه بن مغيره ، از سماعة بن مهران روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«به درستى كه خداوند عزيز جبّار كتاب خود را بر شما فرو فرستاده ، و آن راستگويى است نيكوكار ، و در آن است خبر شما ، و خبر هر كه پيش از شما بوده ، و خبر هر كه بعد از شما خواهد بود ، و خبر آسمان و خَبر زمين ، و اگر بيايد در نزد شما آنكه شما را از آن خبر دهد ، هر آينه تعجّب خواهيد كرد» .

۳۴۷۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از ابو الجارود روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : من و كتاب خدا و اهل بيت و عترت من ، اوّل كسى هستيم كه بر خداوند عزيز جبّار وارد مى شويم در روز قيامت . بعد از آن ، امّت من . پس از ايشان سؤال خواهم كرد كه : با كتاب خدا و با اهل بيت من چه كرديد؟» .

۳۴۷۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از طلحة بن زيد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه اين قرآن ، در آن است چراغ خانه هدايت ، و چراغ ها كه تاريكى را مى برد . پس بايد كه جولان دهنده نظر خود را به جولان درآورد ، و ديده اش را به جهت روشنى بگشايد؛ زيرا كه تفكّر كردن موجب زندگى دل بينا است ، چنان كه طالب نور در تاريكى ها به [وسيله ]روشنى مى رود» .

۳۴۷۵.عَلِيٌّ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ الْمُغِيرَةِ، عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِنَّ الْعَزِيزَ الْجَبَّارَ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ كِتَابَهُ ، وَ هُوَ الصَّادِقُ الْبَارُّ، فِيهِ خَبَرُكُمْ، وَ خَبَرُ مَنْ قَبْلَكُمْ، وَ خَبَرُ مَنْ بَعْدَكُمْ، وَ خَبَرُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ، وَ لَوْ أَتَاكُمْ مَنْ يُخْبِرُكُمْ عَنْ ذلِكَ لَتَعَجَّبْتُمْ».

۳۴۷۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي الْجَارُودِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أَنَا أَوَّلُ وَافِدٍ عَلَى الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَ كِتَابُهُ وَ أَهْلُ بَيْتِي، ثُمَّ أُمَّتِي، ثُمَّ أَسْأَ لُهُمْ: مَا فَعَلْتُمْ بِكِتَابِ اللّهِ وَ بِأَهْلِ بَيْتِي؟».

۳۴۷۷.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيى، عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَيْدٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ فِيهِ مَنَارُ الْهُدى ، وَ مَصَابِيحُ الدُّجى، فَلْيَجْلُ جَالٍ بَصَرَهُ، وَ يَفْتَحْ لِلضِّيَاءِ نَظَرَهُ، فَإِنَّ التَّفَكُّرَ حَيَاةُ قَلْبِ الْبَصِيرِ، كَمَا يَمْشِي الْمُسْتَنِيرُ فِي الظُّلُمَاتِ بِالنُّورِ».