۳۴۷۸.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از ابو جميله روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«در وصيّت اميرالمؤمنين عليه السلام به اصحاب خود اين بود كه : بدانيد كه در قرآن هدايت است در روز ، و نور است در شب تار ، با آنچه بوده از زحمت و پريشانى» .
۳۴۷۹.على ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام ، از پدرانش عليهماالسلامروايت كرده است كه فرمود :«مردى به خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله شكايت نمود از دردى كه در سينه او بود . آن حضرت صلى الله عليه و آله فرمود كه : طلب شفا كن به قرآن و خواندن آن؛زيرا كه خداى عز و جلمى فرمايد كه : «وَشِفآءُ لِما فِى الصُّدُورِ»۱ .
۳۴۸۰.ابو على اشعرى ، از بعضى از اصحاب خويش ، از خشّاب روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته ، گفت كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«نه ، به خدا سوگند كه امر امامت و خلافت هرگز به سوى اولاد ابوبكر و عمر برنمى گردد ، و نه به سوى بنى اميّه ، و نه در فرزندان طلحه و زبير . و علّت اين ، آن است كه ايشان قرآن را انداختند ، و سنّت ها را باطل ساختند ، و احكام الهى را معطّل گذاشتند . و رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : قرآن عين هدايت است از ضلالت ، و بيان است از كورى جهالت ، و اقاله خواستن (يا دست گير) است از لغزش ، و نور است از تاريكى ، و روشنى است از تازه ها كه بدعت ها را ظاهر مى سازد ، و نگاه دارنده است از هلاكت ، و راهنما است از غوايت ، و بيان است از فتنه ها ، و رساننده است از دنيا به سوى آخرت ، و كمال دين شما در آن است ، و هيچ كس از قرآن عدول نكرد ، مگر به سوى آتش دوزخ» .
۳۴۸۱.حميد بن زياد ، از حسن بن محمد ، از وهيب بن حفص ، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه قرآن زجركننده و امر فرماينده است؛ امر مى فرمايد به بهشت و چيزى كه موجب دخول در آن باشد ، و زجر و منع مى كند از آتش و آنچه باعث رفتن در آن باشد» .
