615
تحفة الأولياء ج4

1 . باب در بيان فضل حامل قرآن ۱

۳۴۸۷.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حسن بن ابى الحسين فارسى ، از سليمان بن جعفر جعفرى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : به درستى كه اهل قرآن در بلندترين درجه اى از آدميانند ، غير از پيغمبران و رسولان؛ پس اهل قرآن را ضعيف و حقير مشماريد ، و حقوق ايشان را سهل بدانيد؛ زيرا كه ايشان را نسبت به خداوند عزيز جبّار منزله و مكان بسيار بلندى هست» .

۳۴۸۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد و سهل بن زياد ، هر دو ، از ابن محبوب ، از جميل بن صالح ، از فضيل بن يسار ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«حافظ قرآن كه به آن عمل مى كند ، با فرشتگانِ پيغام گذاران ، بزرگانِ نيكوكاران است» .

۳۴۸۹.و به اسناد خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : قرآن را بياموزيد و ياد گيريد؛زيرا كه آن ، در روز قيامت به نزد صاحب و حامل خويش مى آيد ، در صورت جوان خوش روى شكسته رنگ[=پريده رنگ] . پس به او مى گويد كه : منم آن قرآنى كه شبْ تو را بيدار ساختم ، و روزهاى بسيار گرم ، تو را تشنه داشتم ، و آب دهان تو را خشك گردانيدم ، و آب ديده ات را روان نمودم (يعنى به سبب من در شب ها بيدار بودى ، و در روزها به سبب روزه ، خود را تشنه مى داشتى ، و به جهت بسيارى تلاوت من ، آب دهانت خشك مى شد ، و آب ديده ات جارى مى گرديد) ، و من با توام در هر جا كه مى روى ، و هر تجارت كننده اى از پى تجارت خود مى رود ، و من امروز از پس تجارت هر تاجر ، و به عوض تجارت ايشانم از براى تو ، و به زودى كرامت خداى عز و جل به تو خواهد رسيد . پس بشارت باد تو را . بعد از آن ، تاجى مى آورند و بر سرش مى گذارند ، و نامه امان از عذاب را به دست راستش ، و نامه مخلّد بودن در بهشت را به دست چپش مى دهند ، و دو حلّه بر او مى پوشانند . پس به او مى گويند كه : قرآن بخوان و بالا رو . پس در هر زمان كه آيه اى را مى خواند ، يك درجه بالا مى رود . و پدر و مادر او را دو حلّه مى پوشانند ، اگر مؤمن باشند ، و به ايشان مى گويند كه : اينك ، براى آن است كه قرآن را به او تعليم كرديد» .

1.و حامل قرآن را بر چند معنى اطلاق مى كنند ، و چند قسم مى باشد : اوّل آنكه لفظ قرآن را درست ياد گرفته باشد؛ دويم دانستن معانى آن است؛ سيم عمل نمودن به احكام آن ، و متخلّق شدن به اخلاقى كه قرآن بر مدح آنها دلالت دارد ، و خالى شدن از صفاتى كه قرآن بر ذمّ آنها اشارت دارد . (مترجم)


تحفة الأولياء ج4
614

1 ـ بَابُ فَضْلِ حَامِلِ الْقُرْآنِ

۳۴۸۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبِي الْحُسَيْنِ الْفَارِسِيِّ، عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ الْجَعْفَرِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِنَّ أَهْلَ الْقُرْآنِ فِي أَعْلى دَرَجَةٍ مِنَ الْادَمِيِّينَ مَا خَلَا النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ؛ فَلَا تَسْتَضْعِفُوا أَهْلَ الْقُرْآنِ حُقُوقَهُمْ؛ فَإِنَّ لَهُمْ مِنَ اللّهِ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ لَمَكَاناً عَلِيّاً».

۳۴۸۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ، عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«الْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ الْعَامِلُ بِهِ ، مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ».

۳۴۸۹.وَ بِإِسْنَادِهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ؛ فَإِنَّهُ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ صَاحِبَهُ فِي صُورَةِ شَابٍّ جَمِيلٍ شَاحِبِ اللَّوْنِ، فَيَقُولُ لَهُ : أَنَا الْقُرآنُ الَّذِي كُنْتُ أَسْهَرْتُ لَيْلَكَ، وَ أَظْمَأْتُ هَوَاجِرَكَ، وَ أَجْفَفْتُ رِيقَكَ، وَ أَسَلْتُ دَمْعَتَكَ، أَؤُولُ مَعَكَ حَيْثُمَا أُلْتَ، وَ كُلُّ تَاجِرٍ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَتِهِ، وَ أَنَا الْيَوْمَ لَكَ مِنْ وَرَاءِ تِجَارَةِ كُلِّ تَاجِرٍ، وَ سَيَأْتِيكَ كَرَامَةٌ مِنَ اللّهِ عَزَّ وجلَّ، فَأَبْشِرْ، فَيُؤْتى بِتَاجٍ، فَيُوضَعُ عَلى رَأْسِهِ، وَ يُعْطَى الْأَمَانَ بِيَمِينِهِ، وَ الْخُلْدَ فِي الْجِنَانِ بِيَسَارِهِ، وَ يُكْسى حُلَّتَيْنِ، ثُمَّ يُقَالُ لَهُ: اقْرَأْ وَ ارْقَهْ، فَكُلَّمَا قَرَأَ آيَةً صَعِدَ دَرَجَةً، وَ يُكْسى أَبَوَاهُ حُلَّتَيْنِ إِنْ كَانَا مُؤْمِنَيْنِ، ثُمَّ يُقَالُ لَهُمَا: هذَا لِمَا عَلَّمْتُمَاهُ الْقُرْآنَ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305882
صفحه از 791
پرینت  ارسال به