۳۴۹۰.ابن محبوب ، از مالك بن عطيّه ، از منهال قصّاب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه قرآن را بخواند و او جوانى باشد مؤمن ، قرآن با گوشت و خونش مخلوط شود ، و خداى عز و جل او را با فرشتگانِ پيغام گذاران ، بزرگانِ نيكوكاران قرار دهد ، و قرآن در روز قيامت هر بدى را از او دفع مى نمايد ، و در ميانه او و خدا وساطت مى كند ، و عرض مى كند كه : اى پروردگار من! به درستى كه هر عمل كننده اى به مزد عمل خويش رسيد ، غير از عامل من؛ پس او را به گرامى ترين عطاى خود برسان» .حضرت فرمود : «پس خداوند عزيز جبّار دو حلّه از حلّه هاى بهشت را بر او مى پوشاند ، و تاج كرامت را بر سرش مى گذارد ، و بعد از آن ، به قرآن گفته مى شود كه : آيا تو را در باب او خشنود گردانيدم؟ قرآن عرض مى كند كه : اى پروردگار من! من چنان بودم كه از برايش رغبت داشتم در آنچه از اين افضل و افزون تر باشد . بعد از آن ، نامه ايمنى به دست راستش ، و نامه مخلّد بودن در بهشت به دست چپش عطا مى شود . پس او را داخل بهشت مى كنند و به او مى گويند كه : قرآن بخوان و بالا رو . و بعد از آن ، به قرآن گفته مى شود كه : آيا او را رسانيديم به جايى كه تو رغبت داشتى ، و تو را خشنود ساختيم؟ عرض مى كند : آرى» .و فرمود كه : «هر كه قرآن را بسيار بخواند ، و آن را تعاهد و رعايت نمايد ، با مشقّت و زحمت از سختى حفظ آن ، خداى عز و جل دوباره مزد آن خواننده نوجوان را كه مذكور شد ، به او عطا فرمايد» .
