۳۴۹۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از قاسم بن محمد ، از سليمان بن داود منقرى ، از حفص بن غياث روايت كرده است كه گفت : شنيدم از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام كه به مردى مى فرمود كه :«آيا ماندن در دنيا را دوست مى دارى؟» آن مرد عرض كرد : آرى . فرمود : «چرا؟» عرض كرد كه : از براى خواندن سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» . پس حضرت از تكلّم با آن مرد سكوت نمود ، و بعد از ساعتى به من فرمود كه : «اى حفص! هر كه از دوستان و شيعيان ما بميرد ، و قرآن را نيكو ندانسته باشد ، در قبرش به او تعليم مى شود ، تا آنكه خدا به آن درجه اش را بلند گرداند؛زيرا كه درجات بهشت بر اندازه آيات قرآن است . به قارى گفته مى شود كه : بخوان و بالا رو . پس مى خواند و بالا مى رود» . و حفص گفت : كسى را نديدم كه ترسش بر نفسش سخت تر باشد از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام ، و نه اميدوارترى از مردمان از آن حضرت ، و خواندنش حزن و اندوه بود ، و چون قرآن مى خواند ، به نحوى مى خواند كه گويا مشافهة با كسى سخن مى گفت .
۳۴۹۷.على ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : حاملان قرآن ، كدخدايان و سرشناسان اهل بهشتند ، و مجتهدان ، كه در عبادت و طاعت خدا سعى و كوشش مى كنند و خود را تعب مى دهند ، جلوداران و پيش روان اهل بهشتند ، و رسولان ، سادات و بزرگان اهل بهشتند» .
2 . باب ثواب كسى كه قرآن را به زحمت آموخته باشد
۳۴۹۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد و سهل بن زياد ، هر دو ، از ابن محبوب ، از جميل بن صالح ، از فضيل بن يسار ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«به درستى كه آنكه قرآن را معالجه مى كند (و در باب ياد گرفتن آن چاره و درمان مى نمايد) ، و آن را حفظ مى كند با مشقّت و زحمتى از او و كمى حافظه اش ، او را دو اجر باشد» .
۳۴۹۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از منصور بن يونس ، از صبّاح بن سيابه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه در باب قرآن بر او سخت گرفته شود (كه ياد گرفتن آن بر او دشوار باشد) ، او را دو اجر باشد ، و هر كه بر او آسان گردانيده شود (كه ياد گرفتن آن بر او دشوار نباشد و بى زحمت ياد گيرد) ، با اوّلين خواهد بود» (يعنى آنان كه به سوى ايمان پيشى گرفته اند) .
