۳۵۲۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از آنكه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه قرآن به حزن و اندوه نازل شده است . پس آن را به حزن بخوانيد» .
۳۵۲۶.على بن محمد ، از ابراهيم احمر ، از عبداللّه بن حمّاد ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : قرآن را به لحن هاى عرب و آوازهاى ايشان بخوانيد ، و از لحن هاى صاحبان فسق و اهل گناهان كبيره بپرهيزيد . پس به درستى كه زود باشد كه بعد از من گروهى چند بيايند كه قرآن را ترجيع كنند ، و آواز را در قرائت بگردانند ، مانند ترجيع غنا و سرود و نوحه و رهبانيّت ، و قرآن از كوه هاى گردن ۱ ايشان درنگذرد ، و دل هاى ايشان سرنگون و واران ۲ است ، و همچنين دل هاى كسانى كه حال و كار ايشان ، آنها را به عجب آورد ، و از كردار ايشان ، آنها را خوش آيد» .
۳۵۲۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از محمد بن حسن بن شمّون كه گفت : حديث كرد مرا على بن محمد نوفلى ، از امام موسى كاظم عليه السلام گفت كه : آواز را در نزد آن حضرت ذكر كردم . فرمود :«به درستى كه حضرت على بن الحسين عليهماالسلامچنان بود كه قرآن مى خواند . پس بسا بود كه گذرنده اى به آن حضرت مى گذشت ، و از خوشى آوازش غش مى كرد و بيهوش مى شد . و به درستى كه امام اگر چيزى از آن را اظهار كند ، مردمان تاب تحمّل آن را ندارند ، به جهت خوشى آن» .عرض كردم كه : آيا رسول خدا صلى الله عليه و آله با مردم نماز نمى كرد؟ و آواز خود را به قرآن بلند نمى گردانيد؟ فرمود : «به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله بار مى كرد بر مردمانى كه در پشت سرش بودند (يا از خلق و خوى خويش) ۳ ، آنچه را كه طاقت و توانايى آن [را ]داشتند» .
