۳۵۴۷.ابو على اشعرى ، از محمد بن حسّان ، از اسماعيل بن مهران ، از حسن بن على بن ابى حمزه ، از محمد بن مسكين ، از عمرو بن شمر ، از جابر روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه همه مسبّحات ۱ را بخواند پيش از آنكه بخوابد ، نميرد ، تا حضرت قائم آل محمد صلى الله عليه و آله را دريابد ، و اگر بميرد ، در همسايگى حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله باشد» .
۳۵۴۸.محمد بن يحيى ، از محمد بن حسين ، از على بن نعمان ، از عبداللّه بن طلحه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه صد مرتبه سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را بخواند در هنگامى كه به خوابگاه خود مى رود ، خدا گناهان پنجاه ساله او را بيامرزد» .
۳۵۴۹.حميد بن زياد ، از خشّاب ، از ابن بقّاح۲، از معاذ ، از عمرو بن جميع روايت كرده و آن را مرفوع ساخته به سوى حضرت على بن الحسين عليهماالسلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه چهار آيه از اوّل سوره بقره ، و آية الكرسى ، و دو آيه بعد از آن (يعنى از «لا اِكْراهَ» تا «خالِدُونَ»۳ ) ، و سه ۴ آيه از آخر آن (يعنى «آمَنَ الرَّسُولُ»۵ تا آخر سوره را ، چنان كه گفته اند) بخواند ، در خود و مالش چيزى نبيند (يا ديده نشود) ، كه او را ناخوش آيد ، و شيطان به او نزديك نشود ، و قرآن را فراموش نكند» .
1.مترجم گويد كه : مسبّحات ، سوره اى چند است كه در اوّل آنها «سَبَّح» يا «يسبّح» است ، و آن شش سوره است ، و دور نيست كه شامل سوره بنى اسرائيل نيز باشد ، چنان كه بعضى گمان كرده اند ، وليكن ظاهر ، خلاف آن است . (مترجم)
2.در نسخه ترجمه ، «نفّاح» است .
3.بقره، ۲۵۶ ـ ۲۵۷.
4.مترجم گويد كه : صاحبان عدد ، «آمَنَ» را تا آخر سوره دو آيه دانسته اند ، و ممكن است كه مراد ، «للّه ِِ ما فِى السَّمواتِ» تا آخر سوره باشد؛ بلكه ظاهر اين است . (مترجم)
5.بقره، ۲۸۵.
