655
تحفة الأولياء ج4

۳۵۵۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از سيف بن عميره ، از مردى ، از امام محمد باقر روايت كرده است كه فرمود :«هر كه سوره «انّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ» را بخواند ، و آواز خود را به آن بلند كند ، مانند كسى باشد كه شمشير خود را كشيده باشد و در راه خدا جهاد كند ، و هر كه آن را آهسته بخواند ، مانند كسى باشد كه در راه خدا در خون خود غلطيده باشد و در آن دست و پا زند ، و هر كه ده مرتبه آن را بخواند ، من از براى او ضامنم كه هزار گناه از گناهانش محو شود» .

۳۵۵۱.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از صفوان بن يحيى ، از يعقوب بن شعيب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پدرم ـ صلوات اللّه عليه ـ مى فرمود كه : سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» ثلث قرآن است ، و سوره «قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ» ربع قرآن» (يعنى ثوابش به قدر آن است كه هرگاه كسى سه مرتبه سوره توحيد را بخواند ، گويا كه همه قرآن را خوانده است ، و همچنين كسى كه چهار مرتبه سوره جحد را بخواند) .

۳۵۵۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از حسن بن على ، از حسن بن جهم ، از ابراهيم بن مهزم ، از مردى كه شنيد از امام موسى كاظم عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه در نزد خوابيدنش آية الكرسى را بخواند ، از فالج ۱ نترسد ، انشاء اللّه ؛ يعنى : «اگر خدا خواهد» ۲ . و هر كه بعد از هر نماز فريضه آن را بخواند ، هيچ صاحب زهرى او را ضرر نرساند» . و فرمود كه : «هر كه سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را پيش دارد در ميانه خود و جبّارى ، خداى عز و جل آن جبّار را از او منع كند ، و بايد كه اين سوره را از پيش روى و از پشت سر و از طرف راست و از طرف چپ خويش بخواند . پس چون چنين كند ، خداى عز و جلخوبى آن جبّار را به او روزى فرمايد ، و او را از بديش منع نمايد» . و فرمود كه : «چون از امرى بترسى ، صد آيه را از قرآن بخوان ، از هر جا كه خواهى ، بعد از آن ، سه مرتبه بگو كه : اَللّهُمَّ اكْشِفْ عَنِّى الْبَلآءَ ؛ يعنى : خداوندا! باز بَر از من اين زحمت را» .

1.و فالج ، استرخا و سستى است از براى يكى از دو شقّ بدن ، به جهت ريختن خلط بلغمى كه سمالك و مجارى روح از آن مفسد و بسته مى شود . (مترجم)

2.اين كلمه را در مثل اين مقامات ، به جهت تيمّن و تبرّك و حصول مطلب ذكر مى كنند ، نه محض تعليق و اشتراط؛ چه ظاهر است كه اگر مراد محض تعليق باشد ، ثمره اى بر خواندن آية الكرسى مترتّب نشود ، و ممكن است كه مراد اين باشد كه اين امر ، مشروط و معلّق است به اينكه چيزى كه مانع تعلّق مشيّت حق به آن باشد ، نباشد ، از علم به اصلح و اولى در اثبات خلاف آن . (مترجم)


تحفة الأولياء ج4
654

۳۵۵۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ، عَنْ رَجُلٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ قَرَأَ «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِى لَيْلَةِ الْقَدْرِ» يَجْهَرُ بِهَا صَوْتَهُ، كَانَ كَالشَّاهِرِ سَيْفَهُ فِي سَبِيلِ اللّهِ؛ وَ مَنْ قَرَأَهَا سِرّاً، كَانَ كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللّهِ؛ وَ مَنْ قَرَأَهَا عَشْرَ مَرَّاتٍ، مَرَّتْ لَهُ عَلى نَحْوِ أَلْفِ ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ».

۳۵۵۱.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيى، عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ شُعَيْبٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ أَبِي ـ صَلَوَاتُ اللّه ِ عَلَيْهِ ـ يَقُولُ: «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» ثُلُثُ الْقُرْآنِ، وَ «قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ» رُبُعُ الْقُرْآنِ».

۳۵۵۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مِهْزَمٍ، عَنْ رَجُلٍ سَمِعَ أَبَا الْحَسَنِ عليه السلام يَقُولُ :
«مَنْ قَرَأَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ عِنْدَ مَنَامِهِ، لَمْ يَخَفِ الْفَالِجَ إِنْ شَاءَ اللّهُ؛ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِي دُبُرِ كُلِّ فَرِيضَةٍ، لَمْ يَضُرَّهُ ذُو حُمَةٍ».
وَ قَالَ :
«مَنْ قَدَّمَ «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» بَيْنَهُ وَ بَيْنَ جَبَّارٍ، مَنَعَهُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ مِنْهُ ؛ يَقْرَؤُهَا مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ، وَ مِنْ خَلْفِهِ، وَ عَنْ يَمِينِهِ، وَ عَنْ شِمَالِهِ؛ فَإِذَا فَعَلَ ذلِكَ رَزَقَهُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ خَيْرَهُ، وَ مَنَعَهُ مِنْ شَرِّهِ».
وَ قَالَ : «إِذَا خِفْتَ أَمْراً فَاقْرَأْ مِائَةَ آيَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنْ حَيْثُ شِئْتَ، ثُمَّ قُلِ: اللّهُمَّ اكْشِفْ عَنِّي الْبَلَاءَ ؛ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 312985
صفحه از 791
پرینت  ارسال به