۳۵۶۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از محمد بن سنان ، از سلمة بن مُحرز روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه سوره حمد او را بِهْ نكند و عافيت ندهد ، چيزى او را بِه نكند» .

۳۵۶۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از اسماعيل بن مهران ، از صفوان بن يحيى ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر كه در وقتى كه در رختخواب جا مى گيرد ، سوره «قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ» و «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را بخواند ، خداى عز و جل از برايش برات بيزارى از شرك را بنويسد» .

۳۵۶۸.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از على بن معبد ، از آنكه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«از خواندن سوره «اِذا زُلْزِلَتِ الْاَرْضُ زِلْزالَها» ملال به هم مرسانيد؛زيرا كه هر كه در نمازهاى نافله كه به جا مى آورد ، قرائتش به اين سوره باشد ، خداى عز و جل هرگز او را به زلزله مبتلى نگرداند و به آن نميرد ، و نه به صاعقه و آفتى از آفت هاى دنيا ، تا بميرد ، و چون هنگام مردنش رسد ، فرشته بزرگوارى از نزد پروردگارش بر او فرود آيد و در بالاى سرش بنشيند ، و از جانب خدا به ملك موت بگويد كه : اى ملك موت! با دوست خدا نرمى و مدارا كن ، كه او بسيار مرا ياد مى كرد ، و اين سوره را بسيار مى خواند ، و اين سوره ، مثل آن را به ملك موت مى گويد . پس ملك موت مى گويد كه : پروردگار من ، مرا امر فرمود كه سخن او را بشنوم و او را اطاعت كنم ، و روحش را از بدنش بيرون نبرم ، تا مرا به آن امر كند . پس چون مرا امر كند ، روحش را بيرون خواهم برد و قبض آن خواهم كرد ، و پيوسته ملك موت در نزد او باشد ، تا آنكه او را به قبض روحش امر كند ، در وقتى كه پرده از پيش ديده او برگرفته شود ، و منزل هاى خود را در بهشت ببيند . پس روحش بيرون آيد يا ملك موت آن را قبض نمايد ، در نرم ترين چيزى كه مى باشد از علاج و چاره و درمان (يعنى در نهايت سهولت و آسانى) . بعد از آن ، هفتاد هزار فرشته روح او را مشايعت كنند و به همراهش روند ، و به زودى آن را به بهشت رسانند» .

۳۵۶۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ سَلَمَةَ بْنِ مُحْرِزٍ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ :«مَنْ لَمْ يُبْرِئْهُ الْحَمْدُ، لَمْ يُبْرِئْهُ شَيْءٌ».

۳۵۶۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيى، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ :«مَنْ قَرَأَ إِذَا أَوى إِلى فِرَاشِهِ: «قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ» وَ «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» ، كَتَبَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ الشِّرْكِ».

۳۵۶۸.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَعْبَدٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ :«لَا تَمَلُّوا مِنْ قِرَاءَةِ «إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا» ؛ فَإِنَّهُ مَنْ كَانَتْ قِرَاءَتُهُ بِهَا فِي نَوَافِلِهِ، لَمْ يُصِبْهُ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ بِزَلْزَلَةٍ أَبَداً، وَ لَمْ يَمُتْ بِهَا، وَ لَا بِصَاعِقَةٍ، وَ لَا بِآفَةٍ مِنْ آفَاتِ الدُّنْيَا حَتّى يَمُوتَ؛ وَ إِذَا مَاتَ نَزَلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ كَرِيمٌ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ، فَيَقْعُدُ عِنْدَ رَأْسِهِ، فَيَقُولُ: يَا مَلَكَ الْمَوْتِ، ارْفُقْ بِوَلِيِّ اللّهِ، فَإِنَّهُ كَانَ كَثِيراً مَا يَذْكُرُنِي، وَ يَذْكُرُ تِلَاوَةَ هذِهِ السُّورَةِ، وَ تَقُولُ لَهُ السُّورَةُ مِثْلَ ذلِكَ، وَ يَقُولُ مَلَكُ الْمَوْتِ: قَدْ أَمَرَنِي رَبِّي أَنْ أَسْمَعَ لَهُ وَ أُطِيعَ، وَ لَا أُخْرِجَ رُوحَهُ حَتّى يَأْمُرَنِي بِذلِكَ، فَإِذَا أَمَرَنِي أَخْرَجْتُ رُوحَهُ، وَ لَا يَزَالُ مَلَكُ الْمَوْتِ عِنْدَهُ حَتّى يَأْمُرَهُ بِقَبْضِ رُوحِهِ إِذَا كُشِفَ لَهُ الْغِطَاءُ، فَيَرى مَنَازِلَهُ فِي الْجَنَّةِ، فَيُخْرِجُ رُوحَهُ مِنْ أَلْيَنِ مَا يَكُونُ مِنَ الْعِلَاجِ، ثُمَّ يُشَيِّعُ رُوحَهُ إِلَى الْجَنَّةِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ يَبْتَدِرُونَ بِهَا إِلَى الْجَنَّةِ».