۳۵۷۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از محمد بن عيسى ، از بعضى از مردان خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به قرآن تفأُّل مزن» ^۱ .

۳۵۷۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از صفوان ، از ابن مسكان ، از محمد بن ورّاق روايت كرده است كه گفت : نوشته اى را بر حضرت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم ، كه در آن قرآنى بود كه مختّم و معشّر بود به طلا^۲، و در آخرش يك سوره به طلا نوشته شده بود . پس آن را به آن حضرت نمودم ، و چيزى را از آن يا در آن را عيب نفرمود ، مگر نوشتن قرآن را به طلا ، و فرمود كه :«مرا خوش نمى آيد كه قرآن نوشته شود ، مگر به سياهى [= مركب] ، چنان كه در اوّل مرتبه نوشته شده [است]» ^۳ .

۳۵۷۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از محمد بن عيسى ، از ياسين ضرير ، از حريز ، از زراره كه گفت : آن حضرت عليه السلام ـ يعنى امام محمد باقر يا امام جعفر صادق عليهماالسلام ـ فرمود كه :«در ثلث دويم از ماه مبارك رمضان مصحف را مى گيرى ، پس آن را مى گشايى و آن را در پيش روى خويش مى گذارى و مى گويى كه : اَللّهُمَّ اِنّى أَسْئَلُكَ بِكِتابِكَ الْمُنْزَلِ وَما فيهِ وَفيهِ اسْمُكَ الاَكْبَر وَأَسْمآئُكَ الْحُسْنى وَما يُخافُ وَيُرْجى أَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقآئِكَ مِنَ النّارِ؛ «خداوندا! به درستى كه سؤال مى كنم تو را به كتاب تو كه فرو فرستاده شده است و در آن است نام تو كه بزرگ تر و بزرگوارتر است ، و نام هاى تو كه نيكوتر است ، و آنچه ترسيده مى شود و اميد داشته مى شود ، و بگردانى مرا از جمله آزاد شدگان خود از آتش دوزخ» .و دعا مى كنى به آنچه از برايت ظاهر شده ، از هر حاجتى كه باشد» .

۳۵۷۸.ابو على اشعرى ، از محمد بن سالم ، از احمد بن نضر ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر چيزى را بهارى است ، و بهار قرآن ، ماه مبارك رمضان است» .

۳۵۷۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن سنان يا از غير او ، از آنكه او را ذكر كرده ، روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قرآن و فرقان ، و عرض كردم كه : آيا اين دو لفظ ، دو چيزند ، يا يك چيز؛ يعنى مترادفند يا نه؟ حضرت فرمود كه :«قرآن ، جمله و همه كتاب خدا است ، و فرقان ، آن چيزى است كه محكم است ، و عمل كردن به آن واجب» ^۴ .

۳۵۷۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَا تَتَفَأَّلْ بِالْقُرْآنِ».

۳۵۷۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ صَفْوَانَ، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَرَّاقِ، قَالَ:
عَرَضْتُ عَلى أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام كِتَاباً فِيهِ قُرْآنٌ مُخَتَّمٌ، مُعَشَّرٌ بِالذَّهَبِ، وَ كُتِبَ فِي آخِرِهِ سُورَةٌ بِالذَّهَبِ، فَأَرَيْتُهُ إِيَّاهُ، فَلَمْ يَعِبْ فِيهِ شَيْئاً إِلَا كِتَابَةَ الْقُرْآنِ بِالذَّهَبِ، وَ قَالَ :«لَا يُعْجِبُنِي أَنْ يُكْتَبَ الْقُرْآنُ إِلَا بِالسَّوَادِ، كَمَا كُتِبَ أَوَّلَ مَرَّةٍ».

۳۵۷۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ يَاسِينَ الضَّرِيرِ، عَنْ حَرِيزٍ، عَنْ زُرَارَةَ ، قَالَ:
قَالَ :«تَأْخُذُ الْمُصْحَفَ فِي الثُّلُثِ الثَّانِي مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ، فَتَنْشُرُهُ، وَ تَضَعُهُ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ تَقُولُ: «اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكِتَابِكَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِيهِ، وَ فِيهِ اسْمُكَ الْأَعْظَمُ الْأَكْبَرُ، وَ أَسْمَاؤُكَ الْحُسْنى وَ مَا يُخَافُ وَ يُرْجى أَنْ تَجْعَلَنِي مِنْ عُتَقَائِكَ مِنَ النَّارِ» وَ تَدْعُو بِمَا بَدَا لَكَ مِنْ حَاجَةٍ».

۳۵۷۸.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«لِكُلِّ شَيْءٍ رَبِيعٌ، وَ رَبِيعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَانَ».

۳۵۷۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ سِنَانٍ أَوْ عَنْ غَيْرِهِ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنِ الْقُرْآنِ وَ الْفُرْقَانِ: أَ هُمَا شَيْئَانِ، أَوْ شَيْءٌ وَاحِدٌ؟
فَقَالَ عليه السلام :«الْقُرْآنُ جُمْلَةُ الْكِتَابِ، وَ الْفُرْقَانُ الْمُحْكَمُ الْوَاجِبُ الْعَمَلِ بِهِ».