۳۵۸۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از على بن حكم ، از عبداللّه بن جندب ، از سفيان بن سمط كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از تنزيل^۱قرآن ، فرمود كه :«چنان كه به شما تعليم شده بخوانيد» .

۳۵۸۵.على بن محمد ، از بعضى از اصحابش ، از احمد بن محمد بن ابى نصر روايت كرده است كه گفت : حضرت امام موسى كاظم عليه السلام مصحفى را به سوى من دفع كرد و فرمود كه :«در آن نظر مكن» . پس من آن را گشودم و سوره «لَمْ يَكُنِ الَّذينَ كَفَرُوا»^۲ را در آن خواندم ، و در آن نام هفتاد مرد از قبيله قريش را يافتم كه به نام هاى خويش و نام هاى پدران خويش مذكور بودند . راوى گفت كه : بعد از آن ، حضرت كسى را به سوى من فرستاد كه مصحف را به سوى من بفرست .

۳۵۸۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از حسين بن سعيد ، از نضر بن سويد ، از قاسم بن سليمان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پدرم عليه السلام فرمود كه : هيچ مردى پاره اى از قرآن را به پاره اى از آن نزده و آن را باهم موازنه نكرده و نسنجيده ، مگر آنكه كافر شده» ^۳ .

۳۵۸۷.از او ، از حسين بن نضر ، از قاسم بن سليمان ، از ابو مريم انصارى ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«قرآنى در دريا افتاد . پس آن را يافتند و ديدند كه آنچه در آن بوده ، رفته و ضايع شده ، مگر اين آيه : «ألا اِلَى اللّه ِ تَصِيرُ الْاُمورُ»^۴ ؛ يعنى : بدان و آگاه باش! كه به سوى خدا باز مى گردد همه امرها و كارها» .

۳۵۸۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ جُنْدَبٍ، عَنْ سُفْيَانَ بْنِ السِّمْطِ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنْ تَنْزِيلِ الْقُرْآنِ، قَالَ :«اقْرَؤُوا كَمَا عُلِّمْتُمْ».

۳۵۸۵.عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ، قَالَ:
دَفَعَ إِلَيَّ أَبُو الْحَسَنِ عليه السلام مُصْحَفاً، وَ قَالَ :«لَا تَنْظُرْ فِيهِ» فَفَتَحْتُهُ، وَ قَرَأْتُ فِيهِ: «لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا» فَوَجَدْتُ فِيهَا اسْمَ سَبْعِينَ رَجُلاً مِنْ قُرَيْشٍ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ، قَالَ : فَبَعَثَ إِلَيَّ : «ابْعَثْ إِلَيَّ بِالْمُصْحَفِ».

۳۵۸۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ حُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ أَبِي عليه السلام : مَا ضَرَبَ رَجُلٌ الْقُرْآنَ بَعْضَهُ بِبَعْضٍ إِلَا كَفَرَ».

۳۵۸۷.عَنْهُ، عَنِ الْحُسَيْنِ ، عَنِ النَّضْرِ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ أَبِي مَرْيَمَ الْأَنْصَارِيِّ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ : سَمِعْتُهُ يَقُولُ :«وَقَعَ مُصْحَفٌ فِي الْبَحْرِ، فَوَجَدُوهُ وَ قَدْ ذَهَبَ مَا فِيهِ إِلَا هذِهِ الْايَةَ : «أَلا إِلَى اللّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ» ».