۳۵۹۴.على ، از پدرش ، از نضر بن سويد ، از قاسم بن سليمان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پدرم عليه السلام به من فرمود ...» تا آخر آنچه در روايت سابقه گذشت .

۳۵۹۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد و محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، هر دو ، از ابن محبوب ، از جميل ، از سدير ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«سوره ملك مانعه است كه منع مى كند از عذاب قبر ، و اين سوره در تورات سوره ملك نوشته شده است . و هر كه در شب آن را بخواند ، به حقيقت كه بسيار عبادت و تلاوت كرده ، و نيكى و خوشى به جا آورده است ، و از جمله غافلان نوشته نشود . و به درستى كه من بعد از نماز خفتن با آن ركوع مى كنم (يعنى آن را در نماز وتيره مى خوانم) ، و حال آنكه من نشسته ام . و به درستى كه پدرم عليه السلام در هر روز و هر شب اين سوره را مى خواند . و هر كه اين سوره را بخواند ، چون ناكر و نكير در قبرش بر او داخل شوند از جانب پاى هايش ، هر يك از پاى هايش به ايشان گويد كه : شما را از جانب من راهى نيست ، به حقيقت كه اين بنده در هر روز و هر شب بر روى من مى ايستاد و سوره ملك را مى خواند ، و چون از جانب شكمش به نزد او آيند ، به ايشان مى گويد كه : شما را از جانب من راهى نيست ، به حقيقت كه اين بنده سوره ملك را در من جا داده بود ، و چون از جانب زبانش به نزد او آيند ، به ايشان گويد كه : شما را از جانب من راهى نيست ، به حقيقت كه اين بنده در هر روز و هر شب سوره ملك را به واسطه من مى خواند» .

۳۵۹۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از عبداللّه بن فرقد و معلّى بن خنيس روايت كرده است كه گفتند : در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بوديم و ربيعه راى كه فقيه اهل مدينه بود با ما بود . پس فضل قرآن را ذكر كرديم . حضرت صادق عليه السلام فرمود كه :«اگر ابن مسعود به وضعى كه ما مى خوانيم ، نخواند ، گمراه است» . ربيعه عرض كرد كه : گمراه است؟ فرمود : «آرى ، گمراه است» . بعد از آن ، حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : «امّا ما به طور قرائت ابىّ ـ يعنى ابىّ بن كعب ـ مى خوانيم ^۱ .

۳۵۹۴.عَلِيٌّ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ أَبِي عليه السلام : مَا ضَرَبَ رَجُلٌ الْقُرْآنَ بَعْضَهُ بِبَعْضٍ إِلَا كَفَرَ».

۳۵۹۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ؛ وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ جَمِيلٍ، عَنْ سَدِيرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«سُورَةُ الْمُلْكِ هِيَ الْمَانِعَةُ تَمْنَعُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، وَ هِيَ مَكْتُوبَةٌ فِي التَّوْرَاةِ: سُورَةَ الْمُلْكِ، وَ مَنْ قَرَأَهَا فِي لَيْلَتِهِ فَقَدْ أَكْثَرَ وَ أَطَابَ، وَ لَمْ يُكْتَبْ مِنَ الْغَافِلِينَ . وَ إِنِّي لَأَرْكَعُ بِهَا بَعْدَ عِشَاءِ الْاخِرَةِ وَ أَنَا جَالِسٌ، وَ إِنَّ وَالِدِي عليه السلام كَانَ يَقْرَؤُهَا فِي يَوْمِهِ وَ لَيْلَتِهِ، وَ مَنْ قَرَأَهَا إِذَا دَخَلَ عَلَيْهِ فِي قَبْرِهِ نَاكِرٌ وَ نَكِيرٌ مِنْ قِبَلِ رِجْلَيْهِ، قَالَتْ رِجْلَاهُ لَهُمَا: لَيْسَ لَكُمَا إِلى مَا قِبَلِي سَبِيلٌ، قَدْ كَانَ هذَا الْعَبْدُ يَقُومُ عَلَيَّ، فَيَقْرَأُ سُورَةَ الْمُلْكِ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ ، وَ إِذَا أَتَيَاهُ مِنْ قِبَلِ جَوْفِهِ، قَالَ لَهُمَا: لَيْسَ لَكُمَا إِلى مَا قِبَلِي سَبِيلٌ، قَدْ كَانَ هذَا الْعَبْدُ أَوْعَانِي سُورَةَ الْمُلْكِ، وَ إِذَا أَتَيَاهُ مِنْ قِبَلِ لِسَانِهِ، قَالَ لَهُمَا: لَيْسَ لَكُمَا إِلى مَا قِبَلِي سَبِيلٌ، قَدْ كَانَ هذَا الْعَبْدُ يَقْرَأُ بِي فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ سُورَةَ الْمُلْكِ».

۳۵۹۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ فَرْقَدٍ وَ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ، قَالَا:
كُنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام وَ مَعَنَا رَبِيعَةُ الرَّأْيِ، فَذَكَرْنَا فَضْلَ الْقُرْآنِ، فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«إِنْ كَانَ ابْنُ مَسْعُودٍ لَا يَقْرَأُ عَلى قِرَاءَتِنَا، فَهُوَ ضَالٌّ» فَقَالَ رَبِيعَةُ: ضَالٌّ؟! فَقَالَ : «نَعَمْ، ضَالٌّ». ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : «أَمَّا نَحْنُ، فَنَقْرَأُ عَلى قِرَاءَةِ أُبَيٍّ» .