705
تحفة الأولياء ج4

۳۶۱۹.و گفت كه : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«دوستى نيكان با نيكان ، ثواب است از براى نيكان ، و دوستى نابكاران با نيكان ، فضيلت است از براى نيكان ، و دشمنى نابكاران با نيكان ، زينت است از براى نيكان ، و دشمنى نيكان با نابكاران، رسوايى و خوارى است بر نابكاران» .

۳۶۲۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم ، از پدرش ، همه ، از عمرو بن عثمان ، از محمد بن عذافر ، از بعضى از اصحاب خويش ، از محمد بن مسلم و ابو حمزه ، از امام جعفر صادق عليه السلام ، از پدرش كه فرمود :«پدرم حضرت على بن الحسين ـ صلوات اللّه عليهم اجمعين ـ به من فرمود كه : اى فرزند دلبند من! بنگر ، و با پنج كس مصاحبت و همزبانى مكن ، و در راهى با ايشان رفاقت مكن .عرض كردم كه : اى پدر بزرگوار! ايشان كيانند؟ فرمود كه : از مصاحبت با دروغگو بپرهيز؛زيرا كه او به منزله سراب است در فريب دادن ، دور را از برايت نزديك مى گرداند ، و نزديك را از برايت دور مى گرداند ، و بپرهيز از مصاحبت با فاسق؛زيرا كه او تو را به يك لقمه يا كمتر از آن مى فروشد ، و بپرهيز از مصاحبت با بخيل؛زيرا كه او تو را در مال خود فرو مى گذارد و يارى نمى كند ، در هنگامى كه نهايت احتياج دارى ، و در زمانى كه از هر وقتى به سوى آن محتاج تر باشى ، و بپرهيز از مصاحبت با احمق؛زيرا كه او مى خواهد كه به تو نفع رساند ، و تو را ضرر مى رساند ، و بپرهيز از مصاحبت با آنكه رحِم خود را قطع مى كند؛زيرا كه من او را در كتاب خداى عز و جل ملعون يافتم ، در سه جا . خداى عز و جل فرموده است كه : «فَهَل عَسَيْتُمْ اِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الْاَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ * أُولئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللّه ُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمى أَبْصارَهُمْ»۱ ؛ يعنى : «پس آيا متوقّع است از شما ، اى اهل نفاق! (و مراد اين است كه : البتّه چنين است كه اگر متولّى و متوجّه امور مردمان شويد و حاكم ايشان گرديد) آنكه فساد كنيد و تباهى جوييد در زمين (به اين معنى كه : منع مردمان مى كنند از ايمان ، و به حق استهزا و ريشخند مى نمايند ، و راهزنى مى كنند و مردم را مى ترسانند ، و به مؤمنان ضرر مى رسانند ، و امثال اينها) ، و ببريد از خويشان خويش . آن گروه مفسد و قاطع ، آنانند كه خدا ايشان را لعنت كرده (يعنى رانده و از رحمت خود دور كرده) . پس ايشان را گردانيده ، و ديده هاى ايشان را كور ساخته كه حق را نشوند و نبينند» . و آن جناب عز و جل فرموده است كه : «اَلَّذينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ وَيَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِى الْاَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدّارِ»۲ ؛ يعنى : «و آنان كه مى شكنند پيمان خدا را از پس محكم كردن آن به اعتراف و قبول ، و مى برند آنچه را كه خدا امر فرموده به آن ، و به آنكه پيوند شود و تباهى مى كنند در زمين ، آن گروه ، از براى ايشان است لعنت و دورى از رحمت ، و از براى ايشان است بدى خانه» (يعنى دوزخ يا بدى عاقبت در دنيا و آخرت) . و در سوره بقره فرموده است كه : «اَلَّذينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ وَيَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِى الْاِرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ»۳ » . و صدر اين آيه با آيه پيش يكى است ، و ترجمه تتمّه آن ، اين است كه : «آن گروه كه اين صفت دارند ، ايشانند زيانكاران در هر دو جهان» ۴ .

1.محمد، ۲۲ و ۲۳.

2.رعد، ۲۵.

3.بقره، ۲۷.

4.و در اين آيه ، صريح لفظ لعنت مذكور نيست . و همين حديث با حديث اوّل اين باب ، در باب همنشينى با گناهكاران ، از كتاب كفر و ايمان مذكور شد . (مترجم)


تحفة الأولياء ج4
704

۳۶۱۹.قَالَ، وَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«حُبُّ الْأَبْرَارِ لِلْأَبْرَارِ ثَوَابٌ لِلْأَبْرَارِ ، وَ حُبُّ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ فَضِيلَةٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ بُغْضُ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ زَيْنٌ لِلْأَبْرَارِ، وَ بُغْضُ الْأَبْرَارِ لِلْفُجَّارِ خِزْيٌ عَلَى الْفُجَّارِ».

۳۶۲۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً، عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُذَافِرٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ وَ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ، عَنْ أَبِيهِ عليهماالسلام، قَالَ :«قَالَ لِي أَبِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ: يَا بُنَيَّ، انْظُرْ خَمْسَةً، فَلَا تُصَاحِبْهُمْ وَ لَا تُحَادِثْهُمْ وَ لَا تُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيقٍ.
فَقُلْتُ: يَا أَبَتِ، مَنْ هُمْ؟ عَرِّفْنِيهِمْ.
قَالَ: إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ السَّرَابِ، يُقَرِّبُ لَكَ الْبَعِيدَ، وَ يُبَعِّدُ لَكَ الْقَرِيبَ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفَاسِقِ ، فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ، أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذلِكَ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ؛ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْقَاطِعِ لِرَحِمِهِ، فَإِنِّي وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي كِتَابِ اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاضِعَ:
قَالَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ اُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى أَبْصارَهُمْ» .
وَ قَالَ عَزَّ وَ جَلَّ: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّارِ» .
وَ قَالَ فِي الْبَقَرَةِ: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِى الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 306154
صفحه از 791
پرینت  ارسال به