۲۷۵۹.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از حسن بن على وشّآء ، از داود بن سرحان روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از غيبت . فرمود كه :«غيبت ، آن است كه از براى آنكه برادر تو است ، در دينش چيزى را بگويى كه نكرده باشد ، و بر او امرى را ثابت گردانى كه خداى عز و جل آن را بر او پوشيده باشد ، و در آن بر او حدّى از حدودى كه در شرع مقرّر است ، اقامه نشده باشد» .
۲۷۶۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از پدرش ، از هارون بن حجم ، از حفص بن عمر ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«از حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله سؤال شد كه كفّاره غيبت كردن چيست؟ فرمود كه : از خدا آمرزش مى طلبى براى كسى كه او را غيبت كرده اى ، در هر زمان كه او را ياد كنى» .
۲۷۶۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن محبوب ، از مالك بن عطيّه ، از ابن ابى يعفور ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه بر مرد مؤمن يا زن مؤمنه اى بهتان بندد به آنچه در او نيست ، خدا او را در طينت خبال محشور گرداند و در آن بدارد ، تا از عهده آنچه گفته بيرون آيد» . عرض كردم كه : طينت خبال چيست؟ فرمود كه : «چرك و خونابه اى است كه از فرج هاى زنان زناكار بيرون مى آيد» .
۲۷۶۲.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از عبّاس بن عامر ، از ابان ، از مردى كه ما او را نمى دانيم ، مگر يحيى ازرق روايت كرده است كه گفت : امام موسى كاظم عليه السلام به من فرمود كه :«هر كه مردى را از پشت سرش ذكر كند به آنچه در او موجود است ، از آنچه مردم آن را شناخته اند و شهرت يافته ، او را غيبت نكرده . و هر كه او را ياد كند از پشت سرش به آنچه در او موجود است ، از آنچه مردم آن را نشناخته اند و به آن خبر ندارند ، او را غيبت كرده است . و هر كه او را مذكور سازد به آنچه در او نيست ، به حقيقت كه بر او بهتان بسته است» .
۲۷۶۳.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس بن عبد الرحمان ، از عبد الرحمان بن سيابه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«غيبت ، آن است كه در حق برادرت بگويى ، آنچه را كه خداى عز و جل آن را بر او پوشيده . امّا امرى كه ظاهر است در او ، مانند تيزى و تندى غيبت نيست . و بهتان ، آن است كه در حقّ او بگويى ، آنچه را كه در او نيست» .
