721
تحفة الأولياء ج4

۳۶۵۲.سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«سواره بر پياده سلام مى كند ،و ايستاده برنشسته» .

۳۶۵۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از عمر بن عبد العزيز ، از جميل ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون گروهى در مجلسى باشند ، بعد از آن ، گروهى ديگر پيشى گيرند و داخل شوند ، پس بر آنكه در آخر داخل مى شود ، چون داخل شود ، آن است كه بر ايشان سلام كند» .

9 . باب در بيان اينكه چون يكى از گروهى سلام كند ، او را مُجْزى ۱ است ، و چون يكى از جماعت جواب گويد ، از ايشان مُجْزى است

۳۶۵۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از على بن اسباط ، از ابن بكير ، از بعضى از اصحاب خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«چون جماعت به گروهى بگذرند ، ايشان را مجزى است كه يكى از ايشان سلام كند ، و چون كسى بر گروهى سلام كند و ايشان جماعتى باشند ، ايشان را مجزى است كه يكى از ايشان جواب گويد» .

3655. محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از عبد الرحمان بن حجّاج روايت كرده است كه گفت : چون مردى از جماعت سلام كرد ، از ايشان مجزى است .

۳۶۵۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن يحيى ، از غياث بن ابراهيم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«چون از قوم يكى سلام كند ، از ايشان مجزى است ، و چون يكى جواب گويد ، از ايشان مجزى است» .

10 . باب در بيان سلام كردن بر زنان

۳۶۵۷.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از ربعى بن عبداللّه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله بر زنان سلام مى كرد ، و زن ها سلام را بر آن حضرت برمى گردانيدند و جواب او را مى دادند . و اميرالمؤمنين عليه السلام بر زنان سلام مى كرد ، و ناخوش مى داشت كه بر نوجوان از ايشان سلام كند ، و مى فرمود : مى ترسم كه آوازش مرا به شگفت آورد و از آن خوشم آيد . پس بيشتر از آنچه مى طلبم از اجر ، بر من داخل شود» (يعنى از گناه) ۲ .

1.مجزى ،يعنى كافى و بس است .

2.و مراد حضرت ـ سلام اللّه عليه ـ ، تنبيه غير است بر ترك سلام بر زنان جوان و بيان وجه آن ، والّا آواز زنان جوان چيست كه آن لنگر آسمان و زمين را از جا به در آورد؟! (مترجم)


تحفة الأولياء ج4
720

۳۶۵۲.سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«يُسَلِّمُ الرَّاكِبُ عَلَى الْمَاشِي، وَ الْقَائِمُ عَلَى الْقَاعِدِ».

۳۶۵۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ، عَنْ جَمِيلٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا كَانَ قَوْمٌ فِي مَجْلِسٍ، ثُمَّ سَبَقَ قَوْمٌ فَدَخَلُوا، فَعَلَى الدَّاخِلِ أَخِيراً إِذَا دَخَلَ أَنْ يُسَلِّمَ عَلَيْهِمْ».

9 ـ بَابُ إِذَا سَلَّمَ وَاحِدٌ مِنَ الْجَمَاعَةِ أَجْزَأَهُمْ، وَ إِذَا رَدَّ وَاحِدٌ مِنَ الْجَمَاعَةِ أَجْزَأَ عَنْهُمْ

۳۶۵۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا مَرَّتِ الْجَمَاعَةُ بِقَوْمٍ، أَجْزَأَهُمْ أَنْ يُسَلِّمَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ؛ وَ إِذَا سُلِّمَ عَلَى الْقَوْمِ وَ هُمْ جَمَاعَةٌ ، أَجْزَأَهُمْ أَنْ يَرُدَّ وَاحِدٌ مِنْهُمْ».

۳۶۵۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ الْحَجَّاجِ، قَالَ :إِذَا سَلَّمَ الرَّجُلُ مِنَ الْجَمَاعَةِ، أَجْزَأَ عَنْهُمْ.

۳۶۵۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيى، عَنْ غِيَاثِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِذَا سَلَّمَ مِنَ الْقَوْمِ وَاحِدٌ، أَجْزَأَ عَنْهُمْ؛ وَ إِذَا رَدَّ وَاحِدٌ، أَجْزَأَ عَنْهُمْ».

10 ـ بَابُ التَّسْلِيمِ عَلَى النِّسَاءِ

۳۶۵۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى، عَنْ رِبْعِيِّ بْنِ عَبْدِ اللّهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُسَلِّمُ عَلَى النِّسَاءِ، وَ يَرْدُدْنَ عَلَيْهِ السَّلَامَ، وَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام يُسَلِّمُ عَلَى النِّسَاءِ، وَ كَانَ يَكْرَهُ أَنْ يُسَلِّمَ عَلَى الشَّابَّةِ مِنْهُنَّ، وَ يَقُولُ : أَتَخَوَّفُ أَنْ يُعْجِبَنِي صَوْتُهَا، فَيَدْخُلَ عَلَيَّ أَكْثَرُ مِمَّا أَطْلُبُ مِنَ الْأَجْرِ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305859
صفحه از 791
پرینت  ارسال به