731
تحفة الأولياء ج4

۳۶۷۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از اسماعيل بن مرّار ، از يونس ، از عبداللّه بن سنان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است : از مردى كه به سوى مردى از بزرگان عاملان گبر نامه مى نويسد ، و پيش از نام خود به نامش آغاز مى كند . فرمود :«باكى نيست ، چون به جهت اختيار منفعت چنين كند» .

13 . باب در بيان اغضا ۱

۳۶۷۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از عبداللّه بن محمد حجّال ، از ثعلبة بن ميمون ، از كسى كه او را ذكر كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت : گروهى در نزد آن حضرت بودند كه ايشان را حديث مى فرمود و به ايشان سخن مى گفت ، در هنگامى كه مردى از ايشان مردى را ياد نمود و در او افتاد و از او شكايت كرد . حضرت صادق عليه السلام به او فرمود كه :«كجا از برايت ميسّر شود كسى كه به جاى برادرت باشد و همه اوصافش در او باشد ، و كدام يك از مردمان ، مهذّب و پاكيزه گردانيده شده» (يعنى كسى نيست كه پاكيزه و پاكيزه خوى باشد) .

۳۶۷۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم روايت كرده و محمد بن سنان ، از على بن ابى حمزه ، از ابو بصير كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«مردم را كاوش و تفحّص مكن ، كه بى دوست و آشنا خواهى ماند» .

14 ـ باب ۲

3674. محمد بن يحيى روايت كرده ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از علا بن فضيل و حمّاد بن عثمان كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود : «به دل خود بنگر . پس چون يار و رفيقت را انكار كند و نپسندد ، به درستى كه يكى از شما حدثى كرده و از نو چيزى را پديد آورده [است]» .

1.و اغضاء ـ به كسر همزه و سكون غين ، با ضاد ضظغ ـ به معناى چشم فرو خوابانيدن باشد ، و مراد از آن ، چشم پوشيدن و عدم تجسس و تفتيش است كه كنايه است از پاپىِ مردمان نشدن و مسامحه و سهل انگارى نمودن . (مترجم)

2.در نسخه ما از ترجمه ، عنوان باب وجود ندارد .


تحفة الأولياء ج4
730

۳۶۷۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مَرَّارٍ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنِ الرَّجُلِ يَكْتُبُ إِلى رَجُلٍ مِنْ عُظَمَاءِ عُمَّالِ الْمَجُوسِ، فَيَبْدَأُ بِاسْمِهِ قَبْلَ اسْمِهِ ؟
فَقَالَ :
«لَا بَأْسَ إِذَا فَعَلَ لِاخْتِيَارِ الْمَنْفَعَةِ».

13 ـ بَابُ الْاءِغْضَاءِ

۳۶۷۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَجَّالِ، عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: كَانَ عِنْدَهُ قَوْمٌ يُحَدِّثُهُمْ إِذْ ذَكَرَ رَجُلٌ مِنْهُمْ رَجُلاً، فَوَقَعَ فِيهِ وَ شَكَاهُ، فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«وَ أَنّى لَكَ بِأَخِيكَ كُلِّهِ؟ وَ أَيُّ الرِّجَالِ الْمُهَذَّبُ؟».

۳۶۷۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«لَا تُفَتِّشِ النَّاسَ؛ فَتَبْقى بِلَا صَدِيقٍ».

14 ـ بَابٌ نَادِرٌ

۳۶۷۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ الْفُضَيْلِ وَ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«انْظُرْ قَلْبَكَ، فَإِذَا أَنْكَرَ صَاحِبَكَ، فَإِنَّ أَحَدَكُمَا قَدْ أَحْدَثَ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 289692
صفحه از 791
پرینت  ارسال به