۳۷۰۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از قاسم بن يحيى ، از جدّش حسن بن راشد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه عطسه كند ، بعد از آن ، دستش را بر نىِ بينيش گذارد ، پس بگويد كه : اَلْحَمْدُ للّه ِ رَبِّ الْعالَمينَ كَثيرا كَما هُوَ أَهْلُهُ وَصَلَّى اللّه ُ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبىِّ وَآلِهِ وَسَلَّمَ ، از سوراخ چپ بينيش مرغى بيرون آيد ، كوچك تر از ملخ و بزرگ تر از مگس ، و پرواز كند تا به زير عرش رسد ، و طلب آمرزش نمايد از خدا از براى او تا روز قيامت» . و ترجمه دعا اين است كه : «ستايش از براى خدايى كه پروردگار جهانيان است ، ستايشى بسيار ، چنان كه او سزاوار آن است . و صلوات فرستد خدا بر محمد كه پيغمبر است و آل آن حضرت ، و سلام گويد» .

۳۷۰۱.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از بعضى از اصحاب خويش كه او را روايت كرده ، از مردى از سنّيان روايت كرده است كه گفت : با امام جعفر صادق عليه السلام مجالست و همنشينى مى كردم . پس نه ، به خدا سوگند كه هيچ مجلسى را نديدم كه از مجلس آن حضرت افضل باشد .راوى گفت كه : روزى حضرت به من فرمود كه :«عطسه از كجا بيرون مى آيد؟» گفتم : از بينى . فرمود : «به خطا رسيدى و غلط گفتى» . گفتم : فداى تو گردم! از كجا بيرون مى آيد؟ فرمود : «از همه بدن ، چنان كه نطفه از همه بدن بيرون مى آيد ، و مخرج آن از سوراخ ذكر است» . بعد از آن ، فرمود كه : «آيا آدمى را نديده اى كه چون عطسه كند ، اعضايش مى لرزد و به جنبش در مى آيد ، و صاحب عطسه در هفت روز از مرگ و مردن ايمن باشد» .

۳۷۰۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : تصديق حديث ، در نزد عطسه است» (يعنى نشانه راستى خبر و سخنى كه در ميان باشد ، آن است كه كسى عطسه كند) .

۳۷۰۳.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : چون مرد به حديثى حديث كند و خبرى دهد ، و عطسه كننده اى عطسه كند ، همان ، شاهد حق ، و گواه راستى و درستى است» .

۳۷۰۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : تصديق حديث ، در نزد عطسه است» .

۳۷۰۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيى، عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ عَطَسَ، ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلى قَصَبَةِ أَنْفِهِ، ثُمَّ قَالَ : الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، الْحَمْدُ لِلّهِ حَمْداً كَثِيراً كَمَا هُوَ أَهْلُهُ، وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، خَرَجَ مِنْ مَنْخِرِهِ الْأَيْسَرِ طَائِرٌ أَصْغَرُ مِنَ الْجَرَادِ، وَ أَكْبَرُ مِنَ الذُّبَابِ حَتّى يَسِيرَ تَحْتَ الْعَرْشِ، يَسْتَغْفِرُ اللّهَ لَهُ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ».

۳۷۰۱.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَوَاهُ، عَنْ رَجُلٍ مِنَ الْعَامَّةِ، قَالَ:
كُنْتُ أُجَالِسُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، فَلَا وَ اللّهِ، مَا رَأَيْتُ مَجْلِساً أَنْبَلَ مِنْ مَجَالِسِهِ، قَالَ: فَقَالَ لِي ذَاتَ يَوْمٍ :«مِنْ أَيْنَ تَخْرُجُ الْعَطْسَةُ؟» فَقُلْتُ: مِنَ الْأَنْفِ، فَقَالَ لِي : «أَصَبْتَ الْخَطَأَ» .
فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ، مِنْ أَيْنَ تَخْرُجُ؟
فَقَالَ : «مِنْ جَمِيعِ الْبَدَنِ، كَمَا أَنَّ النُّطْفَةَ تَخْرُجُ مِنْ جَمِيعِ الْبَدَنِ، وَ مَخْرَجُهَا مِنَ الْاءِحْلِيلِ» ثُمَّ قَالَ : «أَ مَا رَأَيْتَ الْاءِنْسَانَ إِذَا عَطَسَ نُفِضَ أَعْضَاؤُهُ؟ وَ صَاحِبُ الْعَطْسَةِ يَأْمَنُ الْمَوْتَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ».

۳۷۰۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : تَصْدِيقُ الْحَدِيثِ عِنْدَ الْعُطَاسِ».

۳۷۰۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ،
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِذَا كَانَ الرَّجُلُ يَتَحَدَّثُ بِحَدِيثٍ، فَعَطَسَ عَاطِسٌ فَهُوَ شَاهِدُ حَقٍّ».

۳۷۰۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : تَصْدِيقُ الْحَدِيثِ عِنْدَ الْعُطَاسِ».